iPad

Ik ben niet zo op de hoogte met nieuwe gadgets. Mijn huisgenoten echter des te meer. Ik ben wat dat betreft gewoon een beetje "dom" (je begrijpt ook niets)  Een mens kan niet overal goed in zijn toch hihi Al lang blij dat ik op mijn PC prima de weg weet !!!

Dochterlief was het laatste half jaar in de ban van de iPad van Apple. Flink gespaard maar helaas kwam het ding maar niet in Nederland. Zo’n vijf weken geleden via een ander kanaal toch haar slag kunnen slaan. En weet je, moeders raakte warempel enthousiast over het compacte hebbedingetje met tal van mogelijkheden. Gewoon voor op de bank, in de tuin, de extra (verplichte) rustmomenten, in de handtas en voor alle veel te lange wachttijden.
Sinds vrijdag heb ik hem in mijn bezit. Ik moet nog van alles uitvinden. Wat dat betreft hebben ze helemaal gelijk en ben ik inderdaad een beetje heel erg "dom" hahaha Nu ik in de lappenmand zit kan ik op mijn gemak flierefluiten met het ding: oefening baart kunst !!!

Life is

Het blijft onzeker

Vanwege allerlei klachten is manlief onlangs voor een extra consult naar het UMC St.Radboud geweest. Er werd een CT scan van de buik aangevraagd. Tot onze grote schrik wees de CT scan op een zeer verdacht plekje in zijn long.

Dit plekje was heel toevallig nog net zichtbaar op de CT. Een serieuze verdenking van een uitzaaiing van melanoomkanker. Er werd met spoed een PET-scan, een long CT-scan en een darmonderzoek geregeld.

Na heel wat slapeloze nachten, piekeren en angst om mijn allerliefste (en hij om mij en de kids) vandaag met lood in onze schoenen voor de uitslag richting Nijmegen.

Op van de zenuwen zitten we te wachten. En wachten duurt altijd lang.  Ik merk op dat de kleur van zijn schoenen niet passen bij zijn witte broek (alsof dat er wat toe doet ;-) Je wilt toch wat zeggen om die angstige stilte te doorbreken. “Eerst afwachten of het de moeite nog waard is om een paar nieuwe te kopen”, antwoord hij cynisch. Dat doorbreekt de spanning. Ik lach "nou lijk je wijlen mijn opa wel. Die ging ook eerst naar de dokter om te vragen of hij nog een nieuw kostuum zou verslijten alvorens er een te kopen" hahaha
Daar komt de prof het is onze beurt … !!! Mijn hartslag compleet op hol.

Er zijn twee verdachte plekjes op zijn long gevonden. Een van 1,1 cm en een van 0.4 cm. Melanoomcellen hebben de neiging zich te verstoppen en zijn pas zichtbaar als ze zo groot zijn als een pinda. Zo rond de 1 cm. Op de PET-scan zijn de betreffende plekjes niet opgelicht. Dit is geen zekerheid dat het niet toch om een uitzaaiing van melanoomkanker gaat. Het grootste plekje kan ook (nog) net iets te klein zijn. Beslist nog geen reden om te juichen volgens de prof maar wel om voorzichtig even op adem te komen. De scan wordt over drie maanden herhaald. Hoe vervelend ook het blijft onzeker !!!
Tot er niets definitief is blijft echter de hoop op een onschuldig of ander vreemd onverklaarbaar verschijnsel. Als we naar buiten wandelen is het eerste wat ik zeg "dat worden toch witte schoenen" !!! BIG SMILE
We weten dat we er nog lang niet zijn. Het spook voelt soms letterlijk als hijgen in onze nek.

Bedankt alle lieve mensen die gereageerd hebben op mijn Hyves
(mijn weblog wordt doorgelinkt vanaf mijn Hyves) , Hersenspinsels en via sms-jes, telefoontjes, email, kaartjes, bloemen en bezoekjes. Dat heeft mij en ons enorm goed gedaan. Te weten dat zoveel mensen oprecht met ons meeleven. We hopen dat we voor nu de knop even om kunnen zetten en ondanks alle onzekerheid toch nog een beetje kunnen genieten van onze vakantie.

In gedachten bij Nanda en Hans
tegelijk met ons zo in spanning gezeten en nu zo'n slechte melanoom uitslag.

Angst

Het tegenovergestelde van angst
is vertrouwen.
Het enige waar we ons nu
op dit moment aan vast kunnen houden.
Verdorie
zo moeilijk om de ANGST om mijn lief
voor even los te laten.
Het kankerspook ligt op de loer
om zodra het kan
genadeloos toe te slaan.
Angstvallig houd ik de deur gesloten
BLIJF BLIJF ... daar buiten !!!

Biologieles

De slakken hebben het naar hun zin  ;-)

De kids in de ban van het wonder der natuur

Zeg nou zelf toch wel een mooi plaatje !!!

Schouderoperatie 9 juli 2010

Vrijdag 9 juli ben ik geopereerd aan mijn rechterschouder. De operatie bestond o.a. uit het weghalen van een botdeel (het voorste deel van het acromium) en het verwijderen van bindweefsel. Deze arthroscopische methode is bedoeld om meer ruimte te creeren onder het schouderdak.
Door het bovenstaande krijgen de spieren meer plaats en wordt de chronische irritatie minder. Dit is gedaan door met een shaver  = soort vijl het acromium (benig dak) aan de onderzijde vlak te maken door de scherpe botuitsteeksels weg te nemen. Eveneens zijn de slijmbeurzen verwijderd, ontstoken weefsel weggezogen en is alles schoongemaakt.

Het herstel kan geruime tijd duren en is behoorlijk pijnlijk is me verteld.
Ik voel het al wat ze daarmee bedoelen ....
Ik ben gisteren met een painbuster thuis gekomen (50 uur pijnbestrijding via een drain in mijn schouder) Deze is vandaag verwijderd. Ik doe het nu met "gewone" pijnstillers. Rudi spuit me de komende 10 dagen Fragmin (antistolling) ter voorkoming van thrombose. Met zijn vroegere ervaring als hospic moet dat geen probleem zijn ;-)

In ieder geval minstens 6 weken geen krukken lopen en niet autorijden. Daarna wordt er verder gekeken. Met een strak oefenprogramma start ik morgen met fysiotherapie aan huis. Geduld is een schone zaak. Wat kan een mens zich echter vreselijk onthand voelen !!!

Als het niet kan zoals het moet ...

Vandaag voor de uitslag van de MRI van mijn rechterschouder geweest. Niet goed !!!
Therapie doet op dit moment meer kwaad dan goed wat ik al op mijn Enterse klompen aanvoelde. En natuurlijk in mijn schouder ;-) Mijn orthopeed, een goed aangeschreven schouderspecialist, gaat op vakantie en is met zijn laatste werkweek bezig. En … hij heeft nog 1 spoedplek. Als ik er gebruik van wil maken is ie voor mij !!!

Weinig tijd om er over na te denken. Ik kijk mijn lief eens aan (tis ök altied wat) en grijns.
We hebben straks vier weken vakantie en nog geen vastomlijnde plannen. Hij voelt al dat hij de pineut is. Ach en wie weet valt het allemaal reuze mee ;-) I hope so !!! Wachten tot september voordat er weer plek is betekent onnodig vooruit schuiven. Dit komt zonder ingrijpen nooit meer goed.

Als we het ziekenhuis uitlopen / rijden belanden we in een enorme hoosbui. We wachten even onder de overkapping maar manlief heeft haast. Hij moet terug naar kantoor. Oke rennen !!!!!!!!! Drijfnat met nauwelijks nog een droge draad zien we eruit als verzopen katten.
Het water druipt uit onze haren en mijn jurkje zit vastgeplakt aan mijn lijf.
Als in de auto onze blikken elkaar kruisen schieten we in een onbedaarlijk lachen. Het komt goed schat, het komt allemaal goed. Laten we daar maar op vertrouwen. Aanstaande vrijdag 9 juli word ik geopereerd.

Blijf niet hangen ...