donderdag 28 oktober 2010

Friends are Quiet Angels

Friends are quiet angels
Who lift us to our feet
When our wings have trouble remembering how to fly
They stand by us and give us
the strenght to try.

Friends are quiet angels
Who somehow make you see
The light that's in the darkness
before the dawn
All at once the journey’s not so long.

But it's the laughter and the fun
Sometimes the feeling that we're one
All the tears we cry together you and I
That will keep us heart to heart
as time goes by.

Friends are quiet angels
Who fill your life with grace
Thrilled to share your joy
when a dream comes true
And on this special day
I'm blessed 'cause I can say
I've found a quiet angel
You're a special angel
I found a quiet angel in you.

Vrienden zijn als engelen zonder vleugels. Dank jullie allemaal (die zich aangesproken voelen) voor jullie vriendschap. Jullie zijn ieder op zijn / haar eigen manier voor mij heel speciaal !!!

dinsdag 26 oktober 2010

Stressed











Vandaag de  uitslag van de (vervolg) long CT scan van manlief. Beide verdachte plekjes op zijn longen zijn in drie maanden tijd behoorlijk gegroeid. Aanstaande vrijdag volgt met spoed een PET scan. Volgens de Prof is vanwege de groei de kans groot dat het om uitzaaiingen van melanoomkanker gaat. Dat beloofd niet veel goeds.
Ik kan op dit moment niet goed uitleggen hoe we ons voelen. Laat het alsjeblieft niet waar zijn !!! Angst en onzekerheid nemen de laatste tijd echt een loopje met ons … !!!

zondag 24 oktober 2010

Dat gaat naar Den Bosch toe ...

Op 12 september was mijn vriendin Nina jarig. Het heeft heel wat hoofdbrekers gekost om voor haar een passend cadeau te vinden. Het moest iets zijn voor haar maar eigenlijk ook iets voor ons samen. Nina is namelijk naast het feit dat ze een heel lief, gek en mal mens is moeder van drie geweldige jongens. Alle drie hebben ze echter evenals onze zoon autisme. Dat dit de nodige energie vraagt behoeft geen uitleg. Ineens een helder moment: een Nachtje Weg
(twee dagen) zonder man en kids. Gewoon even verstand op nul en saampies genieten.
Dat moest het gaan worden. Dit komt er namelijk veel te weinig van als je in een dergelijke gezinssituatie zit. Nien kon het waarderen en haar Janneman kon haar taken wel even overnemen en die van mij: no problem die redt zich als het moet ook prima.

Vrijdag was het zover: "dat gaat naar Den Bosch toe zoete lieve Gerritje".  We gaan naar de stad van Jheronimus Bosch. De meest gastvrije stad van 2010 en hebben er zin in.
Het is een droge dag en zodra we zijn gearriveerd duiken we in de eerste de beste koffieshop. Daar zitten we dan zomaar op een doordeweekse dag met ons tweetjes. We voelen ons bijna ontaarde moeders maar weten wel beter. Gewoon de boel de boel en een beetje aandacht voor ons zelf !!!


Winkel in en winkel uit. We koffieleuten er op los en kletsen helemaal bij. We leren elkaar nog een ietsie pietsie beter kennen. Dit soort dingen moet een mens veel vaker doen. Misschien is het ons verantwoordelijkheidsgevoel?!
We overnachten in Vught en vinden daar ’s avonds een bistro waar ze bijna letterlijk met de benen uithangen. Een goed teken. Nien vergeet haar dokter Frank en ik mijn calorieteller :-)
We laten alles de revue passeren en hebben buitengewoon goed gegeten en gedronken. De tia maria (geserveerd in limonadeglas) met slagroom was iets te uitbundig. Dit mens moet namelijk ook nog rijden hihi

Zaterdagochtend na een uitgebreid ontbijt richting stad. Eerst even langs een goede bakker om Bosche bollen in te slaan voor het thuisfront. Jaah we zijn ze echt niet vergeten !!!
Dan is het wachten op mijn hele lieve vriendin Marian die ons vandaag gezelschap komt houden. Ze heeft vertraging met de trein vanwege een hele veestapel die het spoor blokkeert. Uiteindelijk zijn we alledrie tegelijk op het station en kunnen we elkaar eindelijk in de armen sluiten !!!
LEUK LEUK LEUK

Koffieteuten met een lekkere bosche bol en dan een erg nat Den Bosch onveilig maken.
Vanwege het stormachtige en natte weer weinig van de culturele zaken van ‘s-Hertogenbosch meegekregen. We moeten hiervoor echt nog eens terug.

's Avonds uitgebreid en heerlijk gegeten in een erg knus restaurant en in fantastisch gezelschap. Helaas gaan alle leuke dingen veel te snel voorbij en is het tijd om afscheid te nemen.
Euh maar niet voor lang !!!!! Nien woont bijna om het hoekie maar Marian: jou kan ik echt niet zo lang missen ;-) Vandaag nog even nagenieten …


                                       THANK YOU THAT YOU ARE MY FRIENDS !!!

A single rose

donderdag 21 oktober 2010

Vier schoolvriendinnetjes


Op de lagere school waren we altijd met een groepje meisjes bij elkaar. Afspreken hier en dan eens daar of gewoon allemaal met elkaar. Stoeprand, een gezelschapsspel, eindeloos met het poppenhuis, ziekenhuisje, winkeltje, verstoppertje, belletje trekken of gewoon lekker kletsen.
Wat vriendinnetjes op die leeftijd ook allemaal maar samen doen en ondernemen.

We gingen naar de middelbare school en heel langzaam vloog ieder van ons richting een andere beroepsopleiding. De eerste vriendjes, afstand, werk, weer nieuwe vriendinnen. Langzaam verwaterde het contact.

Na een reünie van de lagere school (inmiddels zestien jaar geleden) werden een aantal banden weer aangetrokken. Onlosmakelijk met elkaar verbonden deel je een bepaalde periode in je leven. Nu komen vier van deze schoolvriendinnen nog steeds twee keer in het jaar een ochtend bij elkaar op de koffie en gaan we één keer in het jaar gezellig samen een vorkje prikken.
Vanochtend was het weer als vanouds !!! Genoeg gespreksstof, tijd tekort.
Daarnaast is het heel bijzonder dat we nog iets gezamelijks delen. Drie van ons hebben namelijk een kind wat veel extra zorg nodig heeft. Dat schept een hele speciale band.
Volgende keer uit eten dames :-)
Deze gedichtjes vond ik van alle drie nog in mijn poeziealbum. Heer-lijk, dit is pure nostalgie !!!

woensdag 20 oktober 2010

Wijsheid van een boom



Vanavond viel al bladerend in een oude stapel Happinez tijdschriften mijn oog
op dit prachtige sprookje. Ik herken wel wat van mezelf in deze boom ;-)
 
Er was eens een mens die een boom wilde zijn
die gewoon op één plaats een beetje vrij wilde zijn.
Niet meer rennen van hot naar her, dat voelde zo gebonden.
Maar juist stilstaan op één plek, de vrijheid van groeien en gronden.

En het gebeurde …
de mens werd een boom en was gelukkig.

Tot het mooiste moment toen hij begreep dat je als boom
het noorden, het zuiden, ja alles bent.
Bladeren als ogen kijkend naar het oosten
onwetend van het westen en andersom.
Ieder een eigen blikveld, een visie, een uitzicht.
uitzichten verenigd, toch samen een boom.
En de mens was zo gelukkig, z’n wereld ideaal.

Hij besloot ze nooit meer los te laten want de bladeren gaven hem taal.
En precies op dat moment begon het blad te kleuren.
En de mens – verward – hield vast wat ie had
maar de wind liet het gewoon gebeuren.

Sprookjeskunst  door Inez van Oord

donderdag 14 oktober 2010

Hersenspinsels

Vleugjes van diepe emotie                                             
sluimeren zachtjes voort in mijn brein.

Flarden zielsgedachten
spinnen samen tot een geheel.

Helder, warm, bevlogen
maar soms met een onzekere tred.

Vanuit de diepte
komen vaak mijn hersenspinsels.

Telkens en telkens weer
het delen van woorden die me raken.

Momenten in mijn leven
waarin je even deelgenoot mag zijn.

Mijn eigen brein 14-10-2010

zondag 10 oktober 2010

(O)Pa 80 jaar


Vandaag hebben we de verjaardag van mijn schoonvader gevierd. Hij is 80 jaar geworden en alle reden voor een feestje. Samen met zijn vriendin Tonny, kinderen en kleinkinderen, familie, buren en gevleugelde (duiven) vrienden was er een gezellig samenzijn in restaurant Kottink.

                                                  Statieportret van mijn "schone familie" ;-)

Melodie: Het dorp - Wim Sonneveld
 
Thuis heb ik nog een ansichtkaart                                 
waar ons pa als knul op staat                                  
och wat 'n jungske was het toen.
Ook ging hij toen al op de fiets
het deed hem ogenschijnlijk niets
maar 's middags wel een tukkie doen.
Ons Pa, ik wet nog hoe hej was
ne krullekop met schildersjas
de schilderskwast om met te strieken.
Grote verhaal'n van de tong heel rap
als buut'nreedner of aan de tap
met hem is niemand te vergelieken.
 
REFR:
En langs het tuinpad van m'n vader
zag ik altied dat hok dan stoan
Ik was een kind en wist niet beter
dan dat ik ooit doar weg zol goan.
 
Wat leafde hij eenvoudig toen
in n'n simpel hoes tussen het groen
met boerenbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leafde hej verkeerd
het hoes is gemoderniseerd
en nou is hej op de goede weg.
Want zie hoe rijk zijn leaven is
al 80 joar en nog zo fris
een nieje fiets een dikke villa.
Nog wa datzelfde greune hok
noe 80 doev'n op de stok
joa leu wel dut 'm dat noe noa
 
REFR
 
Wij sind noe allen biej elkaar
met mooie kleer'n, nog mooier haar
en wij danst samen op muziek.
Ons pa den is noe 80 joar                                                                       
en verliest langzaam al zien hoar
dat maakt ons wat melancholiek.
Maar wij maakt samen een groot feest
zoals er nog nooit een is geweest
het mag 'm ok wel flink wat kosten.
Want aj zo völle priezen wint
en kampioen van Geester'n bint
dan valt dit onder de kleine posten.
 
REFR
 

zaterdag 9 oktober 2010

De Treinreis van het leven



Het leven is als een treinreis. Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien en haltes met een droevig afscheid. Deze week was er voor ons een van een droevig afscheid. Het stond daardoor bol van mixed emotions. Het bovenstaande nummer heeft lange tijd op mijn Hyves gestaan. Het komt nu zomaar weer even boven ...

De treinreis van het leven, prachtig gezongen door Kate Winslet.
Ik stap weer in en vervolg mijn reis !!!  EEN FIJN EN ZONNIG WEEKEND

vrijdag 1 oktober 2010

In memoriam Wim van Essen


Lieve Wim, als modern mens verkondigde jij je boodschap ook via het internet.
Omdat waarschijnlijk niemand een afscheid schrijft op je zo geliefde website doe ik het hier en op mijn manier.

Het is 23 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst hebben ontmoet: in Lourdes.
Allebei op zoek naar de essentie van het leven. Zoekend naar antwoorden op onze vragen, twijfels en onzekerheden. Ik herinner me vooral je brief een paar dagen na thuiskomst.
Het was het begin van een hele bijzondere en jarenlange vriendschap.

Wat hebben we veel gedeeld, gelachen maar ook af en toe een traantje weggepinkt. Op een gegeven moment verhuisde je van de St. Jan de Doper in Wierden naar de H Petrus en Paulus in Hengevelde. Eindelijk je eigen plek onder de zon. De bovenverdieping van de pastorie moest worden ingericht. Her en der werden spulletjes bij elkaar gesprokkeld. Als beginnend pastor is het niet bepaald een vetpot. Het samen schuren en schilderen op zolder. Je herkenbare bulderende lach. Neuh echt handig was je niet haha Het bitterballetje, hapje en drankje na afloop. Al-tijd in voor gezelligheid !!!

In stilte samen luisteren naar de gospels van Elvis. Wat bedoelde hij, wat was zijn boodschap. De vele diepgaande gesprekken. De preken die je me eerst liet lezen. “Wat vind jij ervan ?!” Dichtbij de mens, een luisterend oor en oog voor ieder die op je pad kwam. De bijdrage die ik voor je eindscriptie mocht schrijven. Zoveel van je geleerd en jij ook een beetje van mij.
Onze wandelingen door de bossen. De bezoekjes aan je broer die vanwege een verstandelijke beperking in een instelling woonde. Het kopen van je spijkerbroek en het lekkere dure luchtje dat niet iedereen kon waarderen  ;-)  Je no-nonsens mentaliteit. Sinterklaas "vieren" en de kerstboom versieren. Dit met van die afschuwelijke gekleurde (disco)lampjes die je van mijn moeder kreeg. Wij kregen thuis eindelijk blanke maar jij hield van kleur en vond ze zo mooi !!!
De vele kerststallen die we bezochten, een kazuifel uitzoeken, het bezoek aan de zusters van Julie Postel. De hoogtepunten waren natuurlijk de diakenwijding en de priesterwijding.
Eindelijk getrouwd met de kerk. En wij, wij werden in het echt verbonden door jou, zo speciaal !!!

Onze levens liepen uiteen en op een geheel andere wijze. Ieder druk met zijn eigen roeping.
Je verhuisde een aantal keren maar we verloren elkaar ondanks de afstand niet uit het oog.
Een kaartje, brief, telefoon, bezoekje en de vele mailtjes. We bleven op de hoogte van elkaars reilen en zeilen.

In 2008 werd je ernstig ziek. Boven wonder krabbelde je heel langzaam omhoog uit dat hele diepe en soms eenzame dal. Het geloof en vertrouwen in de Heer en daarmee ook je eigen wilskracht gaven je vleugels. Op weg naar herstel ging het roer van je eet- en leefpatroon helemaal om. Je wist uit je hoofd hoeveel calorieën er in welke levensmiddelen zaten. Hoeveel vetten en hoeveel koolhydraten. Ik durfde zowaar bijna geen hap meer te nemen haha
Eind vorig jaar was ik weer eens een echte hele dag UIT bij je. Uitgebreid bijkletsen, gedachten uitwisselen, samen eten. Het was zo vertrouwd en zo als vanouds. Ook de zorgen en angst om je eigen gezondheid werden uitgesproken. Inmiddels letterlijk en figuurlijk een ander mens geworden was daarmee de kous niet af. Het was een reden om alert te zijn en te blijven en je
hart(falen) een blijvende onzekere factor. Met een Mariabeeld onder mijn armen keerde ik huiswaarts. Maria had voor ons beiden namelijk een hele speciale betekenis. Het herstel verliep daarna voorspoedig en op 1 september 2010 werd je benoemd tot pastor van de Verrijzenisparochie. Als "nieuw" mens vol enthousiasme begonnen aan een nieuwe start.

Op 27 september ben je geheel plotseling overleden …… Ongeloof en verbijstering !!!
STILTE

Lieve Wim, je hebt zoveel over rouw geschreven en nu rouwen wij om jou. Dit verlies treft vele mensen die op je levensweg zijn gekomen. Je voelde liefde, warmte en verbondenheid met vooral die mensen die het niet zo hebben getroffen. Met groepen in de samenleving die niet zo in tel waren. Je was modern en ruimdenkend en beleefde met open vizier en op geheel eigen wijze het geloof. Stiekem heb ik je op bepaalde momenten wel eens met Don Camillo vergeleken. Bevlogen, grappig, warm en diep van binnen met nog wat (kwa)jongensstreken.
Als het nodig mocht zijn ging je zelfs met een zwaailicht op (ik moest daar altijd om lachen) naar een doodzieke parochiaan om nog op tijd te zijn om het laatste sacrament toe te kunnen dienen.
Dat is LIEFDE voor de mens !!!
Je heengaan is veel te vroeg en voor velen, niet te vergeten de katholieke kerk, een groot gemis.

Nog vaak zal ik aan je wijze woorden denken en meenemen op mijn verdere reis hier op aarde. Al je teksten, gedichten, de mapjes die je voor me hebt gemaakt, muziek, de brieven en niet te vergeten je boek “Tastend naar het licht” dat in mei jl is verschenen, zal ik blijven koesteren.

Verdrietig maar vooral met ontzettend veel mooie herinneringen blijf ik aan je denken. Voor altijd een speciaal plekje in mijn hart !!!

Dag lieve vriend van me,
houd daar boven een oogje op ons hier beneden.
Rust in Vrede

Mijn gedachten gaan uit naar zijn moeder en broer en allen die hem zo lief waren STERKTE

Eric Clapton - Tears in heaven   http://www.youtube.com/watch?v=AscPOozwYA8
Clouseau - Afscheid van een vriend    http://www.youtube.com/watch?v=lVexlnUT2Aw