Hey there, beautiful ...

Zomaar een dinsdag ... (relaxen en rare apostelen)

Time to relax. Soms moet je het jezelf gewoon gunnen :-)
Als ik toch niks mag doen (vanwege de problemen met mijn armen) dan is het goed het nuttige met het aangename te verenigen. Om 09.00 uur ben ik al bij Miriam www.miriamfokke.nl  voor een weldadige lichaamsmassage van een uur met warme olie.

Dat is genieten met hoofdletters. Aansluitend een heerlijke voetreflexmassage.
Ze heeft dit keer ook fonoforese toegepast. Een behandeling met geluidsfrequenties. Bij fonoforese worden stemvorken gebruikt om energieën in het lichaam weer in balans te brengen. Een vreemde ervaring maar ik ben altijd in om wat nieuws te proberen. Als herboren en helemaal rozig kwam ik weer thuis.

Vanmiddag vertrokken we voor een afspraak naar Het Roessingh, een revalidatiecentrum in Enschede. Dit om mijn rolstoel eens aan een nadere inspectie te onderwerpen. Omdat we sneller klaar zijn dan verwacht hebben we nog even een bezoekje gebracht aan een nabij gelegen tuincentrum.

Intussen allebei trek in een kop koffie (met iets lekkers) staan we in het tuinrestaurant te wachten tot we de bestelling door kunnen geven.
Uit het niets komt er een oudere vrouw (lopend met één kruk) met een opgeheven en belerend vingertje naar me toe en zegt: "nou vooruit lach eens even, ik ben minstens zo gehandicapt als u"!!! Huh ik sta niet vaak zonder woorden (en ben allergisch voor het woord gehandicapt) maar dit kwam zó onverwachts. Manlief zegt verontwaardigd: "ze lacht anders vaak genoeg" :-) Ik schiet aarzelend in de lach waarop de vrouw opnieuw met een opgeheven vingertje voor mijn neus zwaait en met een eng lachje schetterd:
"u lééft maar één keer" !!! Een beetje boos antwoord ik nu al even verontwaardigd als manlief even daarvoor: "daar wéét ik anders alles van" !!! En draai demonstratief mijn rug naar haar toe. Nouh ja zeg dit heb ik in mijn rollend bestaan écht nog nooit meegemaakt.  

Enigszins ontdaan zitten we even later aan een tafeltje. Als ik mijn tanden in een broodje zet en mijn wederhelft in de ogen kijk schieten we allebei spontaan in de lach: gek mens. Mijn moeder zei dikwijls "onze lieve Heer heeft rare apostelen". Nouh dit was er eentje hoor !!!!!! 

Metamorfose kast

De eerste klus van het nieuwe jaar is geklaard. Onze oude, bruine teakhouten kast heeft een complete metamorfose ondergaan. Rudi heeft met een speciale verfföhn en krabber de dikke waslaag kunnen verwijderen. Daarna flink schuren, schuren en vooral nog eens schuren. Oordoppen in en de muziek op de hoogste stand. Totdat ik iets hoorde roepen wat ik hier maar niet zal herhalen. Hoezo ruw hout !!!

Een flinke splinter had zich in zijn duim geboord. Ondanks alle noodgrepen konden we deze onmogelijk te pakken krijgen. Een vervelende bijkomstigheid was dat dit juist zijn "slechte" arm betreft. Lees: de arm waar een aantal jaren geleden vanwege uitzaaiingen in zijn lymfeklieren alle klieren in zijn oksel zijn verwijderd. Hij draagt sindsdien permanent een elastische armkous.

Om geen onnodig risico op een ontsteking te lopen die avond de dienstdoende huisarts (wij hebben geen huisartsenpost) bezocht om "het stuk hout" te laten verwijderen. En om niets aan het toeval over te laten tevens een antibioticakuur van 5 dagen.

Het reliëf en het houtsnijwerk in de deurtjes was behoorlijk tijdrovend. Daarna drie keer in de grondverf, twee keer schilderen en hier en daar doorschuren voor een extra doorleefd resultaat.

Oeps dacht ondergetekende dit is natuurlijk echt de laatste klus. Dat doet ie nooit meer. Nu is het over en uit ;-) Niets is minder waar. We zijn meer dan tevreden over het eindresultaat. Intussen de smaak te pakken opperde mijn lief het volgende "project". Oké bij genoeg energie, zin en tijd: gewoon doorgaan.

Ik kan bij een aantal van jullie (blogdames) , ondanks dat ik de pop up heb aangevinkt, nog steeds niet reageren. Het is als aankloppen maar de deur blijft gesloten ;-) 
Dit Blogger probleem wordt zo langzamerhand wel érg vervelend.

A friend is ...

                              Vriendschap is geluk hebben ....

Een nieuw(blog)jaar

Joehoe ik ben er nog hoor !!! Na wat verontrustende mailtjes (hoezo sociale controle) hier mijn eerste blogpost in het nieuwe jaar. Op een mooi jaar vol warmte, inspiratie, bijzondere GENIET momenten, gezondheid en véél geluk. Dat wens ik jullie maar ook onszelf.

Naar wat achter ons ligt wil ik liever niet kijken. Wat voor ons ligt zal de tijd uitwijzen. Dat wat IN ons zit is voor nu het belangrijkste.
Je kracht, je energie, je Zijn. Mijn enige voornemen voor 2012 is wat dat betreft wat beter op mezelf passen ;-) 

Intussen hebben manlief en de kids twee weken vakantie gehad. Morgen begint het normale ritme van school en werk. Het was héérlijk "rieleks", geen wekker, geen verplichtingen. Niets moet alles mag. Toch vind ik het ook wel heel fijn om straks weer het (konink)rijk voor mezelf te hebben !!!

Tegelijk met de kerstboom heeft Rudi na oud en nieuw onze oude teakhouten kast uit de woonkamer gesjouwd. Deze moet er ook aan geloven. 
Hij gaat van heel donker bruin naar oud wit. De afgelopen week stond afwisselend in het teken van schuren, verven (klussen) en links en rechts eens wat rondneuzen. Nog plannen genoeg !!! 

De komende tijd maar eens een flinke inhaalslag maken wat mijn sociale (gezellige) "verplichtingen" betreft. Vooral heel veel bijkletsen en koffieleuten, horten, boeken lezen én weer uitgebreid bijlezen op alle blogs. En de mijne natuurlijk bijhouden ....