Pompoenoogst

In het voorjaar konden we voor dochterlief, in het bezit van tien groene vingers, een volkstuintje lees: een volks TUIN van 170m2, regelen. Een mooie vrijetijdsbesteding. Ze heeft nl al jarenlang één grote passie en dat zijn pompoenen. Laat het woord pompoen vallen en ze praat honderduit.

De plantjes werden thuis met veel liefde voor gekweekt en tot in haar slaapkamer gekoesterd. Alsof het de meest waardevolle schatten waren. Manlief timmerde met enige hulp een mooi tuinhuisje in elkaar. Een paar stoeltjes erbij en klaar was haar buitenverblijf. Eind mei verhuisden de kleine plantjes naar de volle grond. En écht je vond ze niet terug! Zo'n zielig gezicht die kleine plantjes op dat hele grote stuk grond.

Haar mede "tuinbewoners" (buren) volgden haar op de voet en andersom.
Zo leuk die onderlinge contacten en hoe ze in notime wordt opgenomen.
Hoe iedereen elkaar spontaan helpt en volgt in de groei en bloei van alles wat er vanuit de grond omhoog komt. De natuur zit namelijk vol verrassingen ;-) 

 

Kleine plantjes worden groot en haar pompoenoogst doet iedereen versteld staan. Het heeft haar bij momenten ook wel overweldigd. Ze groeiden zo hard!
En het zijn er zoveel en ze zijn zo groot én zo zwaar. Intussen zijn de eersten geoogst en van eigenaar verwisseld.

Binnenkort maar een bordje met: "pompoenen te koop" voor het huis.
Dat het ook nog een extraatje oplevert maakt het immers extra leuk!

"Leven in acceptatie"

Vrijdagavond samen met mijn lieve vriendin Nina naar de lezing "Leven in acceptatie" van een van mijn favoriete schrijfsters Annemarie Postma in het Kulturhus in Borne geweest. Een bijzondere, warme en hele inspirerende avond.

Misschien toch die hele mooie houten (klooster) deur nog wat verder open zetten Nien. Het mag er allemaal zijn. En met hier en daar nog wat "ronddwarrelend" stof tot nadenken drink ik in het NU een heerlijke Puur Thee met dank aan de dames van Kundalini Lifestyle.

"Acceptatie is het onvoorwaardelijk toelaten van alles wat je verstand

niet wil denken, voelen en ervaren"

Wat is een mensenleven waard?

Een interessante thema uitzending van EenVandaag op zaterdag 16 augustus 2014

Wat is een mensenleven waard?  (klik op de link)

Met een prijsplafond waren Astrid (zie uitzending) en Rudi, beide behandeld met ipilimumab = Yervoy, er niet meer geweest. Een moeilijke discussie. Wat is een mensenleven eigenlijk waard?

Uitslag CT Rudi

Yes! deze week gelukkig ook nog goed nieuws. Drie jaar na de laatste kuur ipilimumab (= Yervoy) laat de CT scan van Rudi nog steeds een stabiel beeld zien. De wonderen zijn blijkbaar de wereld nog niet uit! Ontzettend blij en dankbaar #hoopvol.

Breinbrekers ...

Samen de hoop, realiteit en het dilemma omarmen met aandacht die er toe doet #Radboudumc

Verstild -
en gevangen in mijn eigen Hersenspinsels.

"Lotgenoten"

Deze week waren we aan het struinen over de brocante markt in Apeldoorn. Waar we naar op zoek waren konden we niet vinden. En juist op het moment dat we dachten dat we met lege handen naar huis zouden gaan viel ons oog op deze bijzondere en lieve beer.

We kijken elkaar aan en schieten allebei in de lach. Deze nemen we mee naar huis! Vertellen dat we belangstelling hebben voor de beer.
"Och dit is echt mijn favoriet" zegt mevrouw en komt achter haar kraam vandaan. Als ze mij in volle glorie ziet is ze lichtelijk ontdaan ;-) Ik grijns: "lotgenoten". Bepalen de prijs en onder het mom dat ze dan bij ons muziek kan blijven maken krijgen we het blikken berentrommeltje cadeau. "We zullen heel goed voor haar zorgen" zegt manlief lachend en zwaait ...