Het blijft onzeker

Vanwege allerlei klachten is manlief onlangs voor een extra consult naar het UMC St.Radboud geweest. Er werd een CT scan van de buik aangevraagd. Tot onze grote schrik wees de CT scan op een zeer verdacht plekje in zijn long.

Dit plekje was heel toevallig nog net zichtbaar op de CT. Een serieuze verdenking van een uitzaaiing van melanoomkanker. Er werd met spoed een PET-scan, een long CT-scan en een darmonderzoek geregeld.

Na heel wat slapeloze nachten, piekeren en angst om mijn allerliefste (en hij om mij en de kids) vandaag met lood in onze schoenen voor de uitslag richting Nijmegen.

Op van de zenuwen zitten we te wachten. En wachten duurt altijd lang.  Ik merk op dat de kleur van zijn schoenen niet passen bij zijn witte broek (alsof dat er wat toe doet ;-) Je wilt toch wat zeggen om die angstige stilte te doorbreken. “Eerst afwachten of het de moeite nog waard is om een paar nieuwe te kopen”, antwoord hij cynisch. Dat doorbreekt de spanning. Ik lach "nou lijk je wijlen mijn opa wel. Die ging ook eerst naar de dokter om te vragen of hij nog een nieuw kostuum zou verslijten alvorens er een te kopen" hahaha
Daar komt de prof het is onze beurt … !!! Mijn hartslag compleet op hol.

Er zijn twee verdachte plekjes op zijn long gevonden. Een van 1,1 cm en een van 0.4 cm. Melanoomcellen hebben de neiging zich te verstoppen en zijn pas zichtbaar als ze zo groot zijn als een pinda. Zo rond de 1 cm. Op de PET-scan zijn de betreffende plekjes niet opgelicht. Dit is geen zekerheid dat het niet toch om een uitzaaiing van melanoomkanker gaat. Het grootste plekje kan ook (nog) net iets te klein zijn. Beslist nog geen reden om te juichen volgens de prof maar wel om voorzichtig even op adem te komen. De scan wordt over drie maanden herhaald. Hoe vervelend ook het blijft onzeker !!!
Tot er niets definitief is blijft echter de hoop op een onschuldig of ander vreemd onverklaarbaar verschijnsel. Als we naar buiten wandelen is het eerste wat ik zeg "dat worden toch witte schoenen" !!! BIG SMILE
We weten dat we er nog lang niet zijn. Het spook voelt soms letterlijk als hijgen in onze nek.

Bedankt alle lieve mensen die gereageerd hebben op mijn Hyves
(mijn weblog wordt doorgelinkt vanaf mijn Hyves) , Hersenspinsels en via sms-jes, telefoontjes, email, kaartjes, bloemen en bezoekjes. Dat heeft mij en ons enorm goed gedaan. Te weten dat zoveel mensen oprecht met ons meeleven. We hopen dat we voor nu de knop even om kunnen zetten en ondanks alle onzekerheid toch nog een beetje kunnen genieten van onze vakantie.

In gedachten bij Nanda en Hans
tegelijk met ons zo in spanning gezeten en nu zo'n slechte melanoom uitslag.