Binnenkijken ...

Met veel plezier volg ik altijd de meest prachtige woonblogs. Binnenkijken levert ook inspiratie. Nieuwe ideeën aangepast aan je eigen smaak. Van niets weer iets maken. Vooral brocante heeft mijn voorkeur.

Omdat de camera en ik niet bepaald elkaars beste vrienden zijn komt het er maar niet van om zelf ook eens iets te laten zien. Omdat het eindelijk lente lijkt te worden ontwaak ik met moeite uit mijn veel te lange "winterslaap".
Ik trek de stoute schoenen (lees: schoen) aan en ga het maar eens proberen ...

 

 

Ergens vorig jaar maakte ik al melding dat manlief onze niet al te grote slaapkamer aan het pimpen was. Het bruine eiken bed met de nachtkastjes, evenals de meidenkast kregen een warme grijze tint. De kledingkast ging van donkerbruin naar warm wit.

In de loop der tijd tikten we twee hele oude franse hangkastjes op de kop. 
Deze zitten nog in de originele verf en dat hebben we zo gelaten.

Al een hele tijd waren we op zoek naar een oude Jieldé lamp. De prijs die voor dergelijke lampen worden gevraagd maakt de zoektocht minder aantrekkelijk. De aanhouder wint en onlangs heb ik er eentje voor bijna de helft van de "normale" prijs op marktplaats gevonden. Dat is dan weer leuk!
 

Het resultaat is helemaal naar onze zin. We blijven zoeken naar nog een paar oude items die op ons wensenlijstje staan. Het heeft geen haast.
We komen ze binnenkort vast nog wel een keer tegen op een van onze brocante speurtochten.

En natuurlijk past hier een oude stal lamp aan het plafond.

 

                       "Om te kunnen slapen moet je je kunnen overgeven aan de nacht. Welterusten ..."

Het brocante begin ...

Brocante is voor mij alle spullen met een verhaal, herinnering of verleden. 
De laatste jaren is mijn interesse hierin enorm toegenomen.
Het is gewoon de sfeer die het uitademd. Het hoeft niet antiek te zijn, niet echt oud (= vaak wel het mooist) maar het kan ook een lelijk of onooglijk kastje zijn wat je hebt omgetoverd tot iets waar je helemaal weg van bent. Waarmee je op die manier een eigen verhaal hebt gecreërd.

Eigenlijk heb ik het altijd wel gehad. Mijn interesse in oude spullen met een verhaal. Het waren in het begin spullen of gebruiksvoorwerpen van mensen waar ik intens van heb gehouden en/of die voor altijd een plekje in mijn hart hebben. Zo kreeg ik toen ik nog thuis woonde van mijn moeder het fototoestel van mijn veel te jong overleden vader. Ik was 5 jaar toen hij overleed aan de gevolgen van leukemie en heb helaas niet of nauwelijks herinneringen. De herinneringen die ik heb zijn waarschijnlijk van horen vertellen.

De tastbare herinneringen gaven mij voedsel tot een verhaal, mijn eigen verhaal. De zoektocht naar wie hij was en is tot op de dag van vandaag. Het heeft me nooit los gelaten.

Dit fototoestel is nog meegeweest toen mijn vader als dienstplichtig soldaat tijdens de 7 December Divisie naar voormalig Nederlands Indië werd uitgezonden. Wat zal het oog van dit toestel allemaal hebben gezien.
Als het eens kon vertellen ...
Oorlog, veel ellende, gevaar maar ook mooie en bijzondere momenten en herinneringen zijn hiermee vastgelegd. Ik koester dit fototoestel alsof het een grote schat is. Voor mij van onschatbare waarde.

Op het moment dat ik op mezelf ging wonen kreeg ik van mijn moeder de grote en prachtige naaidoos die zij van haar lief kreeg toen hij eindelijk na 3 lange jaren met de boot m.s. "Johan van Oldenbarnevelt" 6 RVA terugkeerde uit voormalig Nederlands Indië. Jongens die mannen werden in oorlogstijd. Getekend door ervaringen die veelal nooit meer uitgesproken zijn. Ongetwijfeld is een deel van hen voor altijd in Indië blijven liggen.

De komende tijd zal ik vaker wat spullen laten zien of gewoon een leuke vondst. Ik ben alleen niet zo'n goede fotograaf ;-)

Klussen ...

Vandaag is voor veel mensen hier in het oosten van het land de vakantie ten einde. De meeste bedrijven hebben hun deuren weer geopend. Alleen de kinderen hebben nog twee weken vakantie.
Mijn broers en zussen zijn ook allemaal veilig terug van hun vakantiebestemming.
Altijd blij dat ik, als familiemens, iedereen weer dichtbij en om me heen heb !!! Ook mijn lieve vriendin Nina arriveerde gisteren weer heelhuids met haar karavaan in NL. Haar Janneman met de caravan en Nien in haar kleine "gebakje" met trailer plus boot er achteraan. Drie prachtige auti-jongens en een schone moeder aan boord. Een hele onderneming maarre petje af. Nien: nu kunnen we weer lekker dansen in de regen en zonder plu :-) Snel maar weer eens iets geks doen !!!

De vakantie hebben we zaterdagavond afgesloten met de jaarlijkse familie bbq georganiseerd door twee schone zussen die jarig zijn geweest. Het was gezellig !!! Inmiddels al flink wierook zitten stoken in een gekregen thaise klankschaal. Helemaal mijn ding ...

Nu bijna iedereen weer thuis is (ik mis er nog een paar) gaan wij maar eens kamperen. En wel op de bovenverdieping. Toch nog van alle gemakken voorzien hahaha Op het moment dat ik dit type doet het me denken aan het liedje "zachtjes tikt de regen op het zolderraam". Nouh ja voor twee dagen heeft het ook wel wat !!!

Gisteren met hulp de woonkamer compleet ontruimd. Wat een werk én wat verzameld een mens ongelofelijk veel spullen. En waar laat je dat allemaal ?! Vandaag is hier en daar de vloer wat geegaliseerd. Morgen wordt een nieuwe vloer gelegd. Als alles volgens planning verloopt kunnen we morgenavond weer inpakken.

Schuren, verven, doorschuren ...

Intussen hebben we onze eerste klus geklaard. De side table is klaar en hoewel hij achter de bank staat en niet direkt in het zicht mag ie toch echt gezien worden. We zijn in ieder geval trots op het resultaat.
Het volgende project is de boekenkast. Een goed resultaat is een prima stimulans om door te gaan. Wel in een gepast tempo ;-)

Klaar = Kees (dubbelklik)

Retteketet hij speelt op zijn trompet

Vanochtend zijn we naar een gezellige antiek en curiosamarkt in Apeldoorn geweest. Volgens mijn informatie is het met zo’n 250 kramen de grootste markt in Nederland. Deze keer Rudi maar eens meegetroond. Hij vindt het prima zolang ik maar niet te lang blijf "hangen" op één plek ;-) Ik probeer snel kraam voor kraam te scannen of het de moeite wel of niet waard is. 
 

Opeens zag ik deze mooie spuitfles staan. Yes die is voor mij en bij dezelfde kraam valt het oog van mijn wederhelft op een muziekinstrument. Een flink verweerde en op sommige plaatsen ingedeukte trompet grijnst hem tegemoet. Hij bespeelde dit instrument jarenlang in een dweilorkest. Er zijn destijds heel wat capriolen mee uitgehaald !!!!!

Als hij me aankijkt zeg ik gelijk: "meenemen. Als ie het niet doet hebben we in ieder geval een brocante trompet" hihi
Na wat afdingen mag hij voor 20 euro mee. Op de terugweg langs de vele kraampjes nog een mooie eierdraadmand gekocht.

Eenmaal thuis schalt na enig gepruts nog net niet het romantische Il silenzio tussen onze muren. Onze maltezers janken als weerwolven met het geluid mee, zoonlief rent met zijn vingers in de oren opgewonden rondjes om de tafel en dochterlief kijkt me hoofdschuddend aan en zegt: "mam had je dit écht niet tegen kunnen houden?!" Ik antwoord met een brede grijns dat ik dit echt dé oplossing vind om onze lieve kids ’s ochtends (nou ja bijna middag) uit hun bed te krijgen. Retteketet pap speelt namelijk op zijn trompet !!!!!
Nog nooit zo véél argumenten tegen en protestgeluiden gehoord :-)

Halloo-hoo ...

Halloo-hoo ik ben er nog wel hoor !!! Het was een (eigenlijk veel te) drukke week met veel visite. De hele week stond zo vol gepland dat ik nauwelijks tijd had om adem te halen maar heb het wel gedaan  ;-) Het is dat komende week anders wordt anders zou dat echt niet kunnen.  
Ik ben moe en heb "de knollen op" (volgens mij een twentse uitdrukking) maar weet ook waar het van komt. Het kon even niet anders. Het was gezellig, waardevol  maar ook erg vermoeiend. Bovendien nog twee avonden heerlijk en in goed gezelschap uit eten geweest. Tja we hebben nog wat in te halen ;-) Dochterlief is bovendien geslaagd voor haar diploma Brood en Banket Niveau 2  (gaat verder voor niveau 3) Gefeliciteerd schat !!!
 

Wat Rudi betreft: hij voelt zich fysiek wel wat sterker worden nu de chemokuur is beëindigd. De vermoeidheid blijft aanwezig en op tijd zijn rust pakken is iets wat noodzakelijk blijft. Verder is het een voortdurend zoeken naar een balans om alle gedachtensprongen enigszins te ordenen. Dinsdag 28 juni start hij met Ipilimumab. Alle hoop die we hebben is hierop gevestigd. Dit nieuwe medicijn moet écht zijn werk gaan doen !!!

Vrijdagochtend hadden we een kennismaking met een Life Coach van Topsport For Life
(later meer hierover) en ’s middags was ik met een aantal dames op de Brocante Parade (markt) in Diepenheim. Het was gelukkig droog en het zonnetje was zelfs af en toe aanwezig. Prima temperatuur om héérlijk rond te struinen. Natuurlijk heb ik nog wat leuks gescoord ;-)
Een mooi brocant krukje, een schaal, een leuke franse fles en een oud frans vesperboekje.
Kijk maar ...

Ik hoop dat jullie vaderdag allemaal op een goede manier hebben kunnen vieren. Al is dit een dag wat bij veel mensen ook altijd een beetje dubbel voelt. Ook hier brandt een kaarsje ... Zoonlief vindt vaderdag commerciële onzin en roept dat nog net niet van de daken hihi
Ondanks dat is mijn lief niets tekort gekomen. Straks nog even gezellig een stukje taart eten. 
Vandaag en morgen mag ik geen koffie en thee (i.v.m. een onderzoek op maandag en dinsdag) en ik moet eerlijk zeggen: als échte koffieleut is dit écht niet grappig. Taart smaakt ineens een stuk minder lekker ...

Donderdag t/m zaterdag gaan we er even samen tussenuit. Geweldige oppas thuis dus we kunnen met een gerust hart weg. We hebben een hotel in Haarlem geboekt. 
Als jullie nog tips hebben voor leuke bezienswaardigheden, brocante winkeltjes enzovoort  in die omgeving: laat het dan even weten !!!

 

Verrassing

Vanochtend om 08.15 uur ging de deurbel. Omdat ik reeds een stille hint had gekregen dat er op tijd iets bezorgd zou worden heb ik snel mijn joggingpak aangeschoten. Ogen nog op half zeven maar oké ik ben eruit ;-) Verder alles nog in diepe rust.

GOEDEMORGEN
Wahah is dat even wakker worden. De bakker staat voor de deur met een hele grote mand gevuld met alles wat nodig is voor een héél lekker ontbijt. Nog veel léuker is het bijgevoegde kaartje waarvan we toch wel een paar keer flink moeten slikken.

Ruim een uur later rijd ik het laatste ritje in mijn 5 jaar oude (ferrari) rode Daihatsu Terios. 
Ik geef hem bij aankomst bij de garage een denkbeeldig schouderklopje. Nooit heeft hij het laten afweten. Hij heeft me altijd overal naar toe gebracht zonder ooit te protesteren.  
We leveren hem in en rijden met de zwarte Terios die op ons staat te wachten richting huis.
Als we door het dorp rijden zwaai ik links en rechts maar niemand zwaait terug hihi Huh is dat even wennen ;-)

Eenmaal thuis staan de “hulptroepen” al in de startblokken om de buxushaag voor en achter te snoeien. Voor alle hand- en spandiensten heb ik deze middag ook versterking gekregen.
Om 17.00 uur is alles en iedereen klaar en zitten we met z’n allen gezellig bij de barbeque.
Dank je wel allemaal !!!

Zondag is dochterlief jarig en hopen we op móói weer zodat we de verjaardag buiten kunnen vieren. Life goes on en dat geldt ook voor ons. Fijn weekend !!!

Update "Genietmomentje" van 20 mei

Als een moederkloek heb ik 1 1/2 week het nest "bewaakt" van onze logees.
Mama zanglijster was er maar druk mee en vloog af en aan ....
nadat maandag al één van haar drie kleintjes van enthousiasme het nest uit tuimelde
(we zaten aan de koffie en zagen het gebeuren)
waren gisterochtend ook de andere twee ineens gevlogen.
Alle drie hupten ze tot vanmiddag nog vrolijk rond onder onze overkapping. Dat leverde de onderstaande plaatjes op GENIETMOMENTJE
Nu hebben ze waarschijnlijk het luchtruim gekozen. Taak volbracht ;-)

We blijven nog maar even in de buurt ....

Hoe komen we hier vanaf ?!

Bijna goed gemikt ;-)

Zou hier dan écht de naam "schijtlijster" vandaan komen ?! hihi

Het is nog een beetje onwennig.

Moederdag

Moederdag
is ook een beetje heimwee naar de tijd dat de kids nog klein waren.
De zelfgemaakte knutselwerkjes en die hele lieve gedichtjes.
Dát waren echt de allermóóiste cadeautjes.
Het gaf moederdag net dat extra gouden randje !!!
Moederdag blijft een speciale dag.
Ik heb genóten en ben verschrikkelijk verwend :-)
Het is ook een dag dat ik mijn eigen moeder mis.
Een dag waarop ik denk aan iedereen die een moeder moet missen
én aan alle vrouwen die zo graag moeder zouden willen zijn.
Moederdag is niét voor iedereen fijn ….

Dit prachtige ambachtelijk vervaardigde bronzen boedhha beeld (Chiang Saen) 48 cm heb ik samen met het boek Liefde van manlief en de kids gekregen. Het beeld had al lange tijd mijn aandacht. Gezien het prijskaartje liet ik hem telkens aan me voorbij gaan ;-)

Ik citeer uit het boek Liefde (nieuwe uitgave Happinez) de woorden van Boeddha.

                                      LIEFDE
                                     Jij, jijzelf, evenzeer als wie dan ook in het universum
                                     verdient jouw liefde en affectie.

Een vijgenboom

Onze tuin moet moet nog even wachten op een volledige reorganisatie. Het staat al twee jaar op ons lijstje en ook dit jaar schiet het er bij in. Al dat gedoe: we hebben er helemaal geen zin in.
En de tuin: eigenlijk kán die ook echt nog wel !!!

Om de tuin wat op te leuken ben ik gisteren met José, mijn zus, naar een groot tuincentrum geweest. We hebben nog een hele grote buitenpot en die ga ik de komende dagen een kleurtje geven. Evenals de muur onder onze overkapping. Niet lachen ik ga het echt proberen !!! Als die brocante dames dat kunnen dan kan ik het ook ;-) In die pot moet natuurlijk iets groots want we missen wat hoogte aan de binnenmuur in onze tuin.

In het tuincentrum viel mijn oog op een hele mooie vijgenboom (Ficus Carica). Deze heeft prachtige gelobde bladeren. Wie kent het vijgeblad niet. Bekend als schaamlap (blad) op vele schilderijen en beelden van naakte mensen.

Nouh die vijgenboom kan ook best in een pot dacht ik zo en als het niet kan merken we dat te zijner tijd wel. Zuslief heeft zo haar bedenkingen of ie wel in mijn daihatsu terios past. Volgens mij moet het kunnen en

we besluiten hem gewoon mee te nemen. En natuurlijk niet alleen die boom. Meestal komen we met véél meer thuis dan de bedoeling was. Wie kent dat niet ;-) Oke na een kopje koffie met een broodje gaan we richting kassa.

Als we later met de kar voor mijn auto staan schieten we beiden spontaan in de lach. Die boom lijkt ineens wel héél erg groot of mijn auto véél kleiner dan ik dacht. De achterbank gaat naar beneden en we vergaderen even hoe we dit het beste aan kunnen pakken. Hoe we ook passen, meten en proberen: het lukt niet. Intussen liggen we na elke poging in een deuk !!!!!!
Euh … en wij niet alleen. De auto staat geparkeerd voor het raam van het tuinrestaurant. Binnen zitten mensen die alles nauwlettend volgen en minstens evenveel schik hebben dan wij.
Op een gegeven moment komt een aardige medewerkster van het restaurant naar buiten en zegt: "dit is toch wérkelijk iets voor een film" !!! Met haar hulp is het uiteindelijk gelukt om de boom languit in de auto te parkeren. De passagiersstoel naar beneden en na wat duw- en trekwerk ligt het gevaarte !!!! Oeps maar dan moet de rolstoel er nog in en oh ja zuslief wil óók nog mee. De enige mogelijkheid is dat ze bovenop de neergeklapte achterbank (achter mij) gaat zitten. Terwijl de tranen over mijn wangen biggelen van het lachen rijd ik de parkeerplaats af. José lijkt reusachtig groot en zit met haar hoofd vast tegen het dak. Ik heb het gevoel dat ik de chauffeur ben van de enige echte pausmobiel hihi In een wat langzamer tempo dan ik gewend ben rijden we richting huis. Angstvallig drempels en andere obstakels vermijdend.

Wat een nacht ...

Het was gisteren een heerlijke en erg gezellige dag met onze lieve vriendin Marian.
Nadat we lekker getafeld hebben in een nabij gelegen restaurant zwaaien we haar om 23.00 uur uit. We duiken meteen ons bed in en ik val als een blok in slaap.

Om 02.00 uur word ik wakker van gerammel van manlief aan de slaapkamerdeur. Hij is nl wakker geworden van het blaffen van de hond. Hij wil gaan kijken en draait de sleutel om in het slot maar er gebeurt niks, he-le-maal niks. Die sleutel is een gewoonte geworden sinds wij hier wonen.
We slapen beneden en ik vind het geen prettig idee mocht je onverhoopt ongewenst bezoek krijgen. Hoe vaak lees je niet de verhalen in de krant dat een inbreker ineens naast je bed verschijnt. Ik moet er niet aan denken. Wat dat betreft geef ik volmondig toe: ik ben een held op sokken !!!

Wat hij ook probeert, hoe hij ook blijft rammelen de deur blijft dicht …
Ik probeer rustig te blijven maar raak lichtelijk in paniek. We hebben ons huis altijd hermetisch afgesloten. Noem het gerust een vesting. Mijn zussen bellen die een sleutel hebben is geen optie. Ze kunnen 's nachts als alles met toeters en bellen is afgesloten ook niet binnen komen.

We schieten in een zenuwachtig lachje: we zitten gewoon opgesloten in onze eigen slaapkamer !!! De nachtkastjes gaan overhoop op zoek naar iets wat we kunnen gebruiken om het slot eruit te halen. We vinden van alles maar niets bruikbaars. Manlief scoort alleen een zakmes waarmee hij probeert de schroefjes van het slot open te draaien. Dit zonder succes.
Vervolgens blijft hij eindeloos proberen de sleutel om te draaien en aan de deur te trekken.

bekrast en vol vingerafdrukken ;-)

Na ruim een half uur proberen besluiten we te gaan roepen in de hoop dat een van onze kids wakker worden. Manlief sluit het slaapkamerraam. Stel dat de buren ons in het holst van de nacht horen hihi

Hij begint met het zakmes op de verwarmingsbuizen te slaan eerst zacht maar dan steeds harder. Als we geen reactie krijgen beginnen we te roepen. Uiteindelijk horen we de stem van dochterlief. Ze komt als een reddende engel naar beneden gesprint. We geven aan de andere kant van de deur instructies. Ze moet de rail van de traplift omhoog doen, de klemmen van de voordeur halen en het slot openen.


Rudi klimt door het slaapkamerraam terwijl dochterlief zenuwachtig, koukleumend en grinnikend in een niemendalletje onder de carport staat toe te kijken. Ssst niet zo hard straks horen ze ons hihi De bevrijding is nabij.
Aan de andere kant van de deur wederom gerammel en uiteindelijk schiet de deur open. Wat een nacht … !!! Zoonlief is inmiddels ook wakker geworden en is bang en van streek: "ik dacht dat er klopgeesten waren" ;-) Uiteindelijk ligt iedereen weer in bed maar heb ik moeite om de slaap te vatten. Mijn gedachten gaan HOE het de volgende keer anders moet.

Een wonderlijke speling der natuur

De afgelopen maanden heb ik regelmatig witte hyacintbollen gekocht. Deze met de bloemknop zo klein mogelijk zodat ik er zo lang mogelijk van kan genieten. Immers eenmaal binnen kun je ze bijna zien groeien. Ik knip de witte wortels er altijd af zodat ze gezellig kort blijven.
Als je dit niet doet vallen ze op een gegeven moment om omdat de hoge stelen de bloemenpracht niet meer kunnen dragen. Het is maar waar je van houdt. De een wil ze lang de ander kort ;-)

De laatste tijd heb ik elke hyacint die uitgebloeid was afgeknipt en ter decoratie op de sidetable onder onze carport gelegd. Wat schetst mijn verbazing toen ik deze week wat aan het rommelen was. Er komen een paar kleine bloemetjes (nagels) direkt uit het hart van de bol !!
En niet uit een maar uit meerdere bollen ...

Wie heeft zoiets wel eens gezien ?! Bijzonder dat uit zo'n uitgeleefde bloembol ineens nieuw leven tevoorschijn komt.  Een wonderlijke speling der natuur.
FIJN WEEKEND

Doggies

In de loop der tijd is een van de onderste ramen van onze tuindeuren compleet kaal gekrabbeld.

Kijk maar naar die "mistige" plek.  Tik tik tik .... Laat me d'r in !!!!

Nieuwsgierig

WIJ

Niks hoor !!! 

Blij als we naar buiten kunnen ...

maar wat is het fijn om binnen te zijn.

EIGENWIJS
LIEF

Beestjes

Wekenlang uitte onze zoon de wens dat hij zo graag wandelende takken zou willen. Een stuk onschuldiger dan een fret, kameleon of slang die op zijn verlanglijstje staan. Uiteindelijk is het moederhart gezwicht en reden we naar de dierenspeciaalzaak waar we drie jaar geleden ook eens takken hadden gekocht: helaas de zaak bestaat niet meer. Wat nu?!

Een bellijstje gemaakt met speciaalzaken hier in de buurt maar zonder resultaat. Echter, wat zoonlief in zijn hoofd heeft is er nog niet weer uit !!! Uiteindelijk een speurtocht op marktplaats begonnen. Geen levende beessies op rijafstand maar wel de mogelijkheid om eitjes te kopen. Een mail naar aanleiding van een advertentie: voor 1,50 euro VIJFENTWINTIG eitjes.
Huh maar ik wil helemaal geen 25 wandelende takken in ons huis !!!  "Mam die komen echt niet allemaal uit en dan hebben we reserve". Oke schat toe dan maar.

Een paar dagen later arriveren per post in een soort reageerbuisje 25 eitjes. Zoonlief dolgelukkig. De eitjes moeten in een hokje en op vochtig keukenpapier hun tijd uitliggen. Probleem is dat dit soms wel drie maanden kan duren zo lees ik op internet en vrijwel alle eitjes komen uit.  Na de derde dag vraagt hij ’s ochtends;
"zijn ze nu nog niet uitgekomen, ik wacht echt geen 3 maanden !!!"
Wahah moeders had beter moeten weten. Haar auti-zoon kent geen geduld. Zijn zus vindt een advertentie op marktplaats. In een dorp verderop kun je wegens overbevolking tegen een kleine bijdrage wandelende takken ophalen. Mijn grote en kleine man vertrekken om onze nieuwe huisdieren op te halen. Ik roep nog na dat het er niet meer dan vijf mogen zijn. Eenmaal thuis aan het tellen: ELF "Ach mam ze zijn zo klein" (maar worden heel snel groot) Oeps en dan hebben we die vijfentwintig eitjes nog … Wandelende takken zijn tweeslachtig. Een troost we krijgen volgens mijn wederhelft dus niet te maken met een takkenwijf hihi

Een paar dagen later zie ik dochterlief naar boven sluipen, rommelen en druk zijn. Ik vertrouw het zaakje niet en vraag wat ze allemaal aan het doen is. Wahaha blijkt ze inwoning te hebben in haar slaapkamer. Naaktslakken in haar "terrariumbak". Onderweg naar school gevonden en in een plastic bekertje met dekseltje meegesmokkelt. Die kids van ons hebben iets met kruipend (on)gedierte. Dat laatste mag je niet zeggen want ze zijn zooooo lief. Ik slik en stem aarzelend toe. Als die bak maar dicht blijft !!! Na de flinke regenbui van dinsdagavond brengt ze woensdag nog meer van die glibberbeestjes mee naar huis. Nu is het GENOEG.
’s Avonds rijd ik mee om haar fiets op te halen. Ze had een lekke band en haar tweewieler geparkeerd bij een ouder echtpaar. Fiets op de drager en roept "mam, even wachten ik ben zo weer terug". Even later ploft ze naast me in de auto. "Wat had je nou?!" vraag ik. "Ooh ik zag een slak met een huisje kijk !!! Oooh nee hè daar gaan we weer.
Ook deze slak krijgt een plek in een andere bak en zoonlief herinnert zich ineens weer de goede tijd waarin we wel zo’n dertig slakken (met huisje) in een bak hadden. Zo lief !!! Gisteravond kreeg hij mij zo ver om mee te gaan op "huisjesjacht". Gelukkig niets gevonden. Ik weet echter dat hij door zal gaan tot ook de volgende bak goed bevolkt is.

Allemaal beessies … !!!

Indien wij last krijgen van overbevolking en u heeft interesse. Roept u maar.  Gratis en voor niks !!!

Een vrije dag

Vanochtend helemaal klaar om te vertrekken voor een dagopname / angiografie (vaatonderzoek) van mijn buik en stomp naar het UMC St.Radboud in Nijmegen. Manlief gaat mee voor de mentale ondersteuning en tijdverdrijf. Na het onderzoek moet ik namelijk vijf uur plat liggen. Telefoon: de professor is ziek !!! Alle patiënten worden overgenomen door een andere interventie radioloog behalve ik. Er stond namelijk uitdrukkelijk op de aanvraag vermeld dat dit onderzoek door hem zelf moest worden uitgevoerd. Altijd al geweten I am a special person. Nou weet ik niet of ik daar echt blij om moet zijn ... Verdorie dat is balen !!! Ik had me er helemaal op ingesteld. Nu wordt het woensdag 12 mei.

Oke heb ik onverwachts een echte vrije dag. Als fulltime gezinsmanager heb je die natuurlijk altijd. Ik plan altijd mijn dagen zorgvuldig maar vaak te vol. Telkens neem ik voor om het anders te doen maar een week is altijd te kort. Hoe werkende moeders het doen blijft voor mij een raadsel. Ik drink samen met Rudi een kopje koffie en dan vertrekt hij richting kantoor. We hebben de komende tijd nl nog genoeg andere ziekenhuisbezoeken op de agenda staan. Even een snel rondje mailen / hyven ook die contacten moet je bijhouden en dan aan de slag.

Ik spreek mezelf streng toe dat ik deze dag eens nuttig ga besteden. Niet de hort op (of is dat twents) maar een gezellig muziekje aan en kasten uitpakken OPRUIMEN. We beginnen maandag met het slopen van de badkamer op de benedenverdieping. Deze grenst aan onze slaapkamer. We zullen dus een aantal weken boven bivakkeren.
Aan het eind van de dag maak ik de balans op. Op mijn manier heb ik veel (eigenlijk te veel) gedaan. Tevreden sluit ik de dag ;-) !!!

Even voorstellen dit is onze viervoeter Snowy.
Een bijzonder creatieve naam bedacht door onze kids ;-)
Zoals zijn naam doet vermoeden zo wit als sneeuw
hoewel ik dat laatste woord absoluut niet meer kan horen !!!
Koud hè op zoek naar de LENTE