Herfst (bijdrage SHGA)

Dit is mijn bijdrage voor de SHGA
de Super Herfst Give Away van Chantal, Diana en Lynda. 

De bladeren aan de bomen worden bruin, geel, rood, en vallen naar beneden.
De zon geeft het blad een prachtige gouden gloed ...
Dagen die stil verlopen, grijs en kil door hardnekkige mist.
Ochtenddauw
Een overvloed aan zaden en vruchten overal waar je kijkt.
Blauwe luchten, dreigende onweersbuien, striemende regen, hevige wind en stormen.

Binnen is het warm en gezellig. De kaarsen gaan aan, plaid op de bank en we zoeken massaal de warmte en geborgenheid bij elkaar, in huis.

Herfst

Ik houd van de herfst om zijn kleurenpracht, de schoonheid van de natuur, de warmte en gezelligheid van (t)huis. Elk seizoen heeft zo zijn eigen charme.
Het is voor mij ook de tijd van het jaar om wat naar binnen te keren.
Een tijd van bezinning. Een prachtig seizoen om de balans op te maken.
Om antwoorden te vinden in mezelf en mijn gedachten te ordenen.

Een boom verliest haar bladeren, zonder problemen en in het volste vertrouwen dat er vanzelf weer een periode aanbreekt van groei. Herfst is geen tijd van groei maar van loslaten. Ik denk dat het goed is dat we ons bewust zijn van dit gevoel.

Herfst is voor veel mensen ook een tijd van ZIJN
Als je jezelf letterlijk toestaat dat je mag zijn (voelen) hoe je je voelt dan kan dat een enorme opluchting geven. Het kost zoveel energie als je je voortdurend tegen dat gevoel blijft verzetten. Het gebeurt nu eenmaal met en in jezelf.
Het stil zijn en stil worden van binnen.

Afgelopen jaar is er ontzettend veel gebeurd. Tijd om de balans op te maken en dichtbij mijn gevoel te komen. Een soort "retraite" met en in mezelf. Verwerkingsprocessen komen op gang: ontkenning, boosheid, verdriet, angst, onzekerheid maar vooral een enorme vechtlust.
Soms komt het ineens met bakken vol tegelijk die letterlijk overstromen.

Ik probeer alle bovenstaande gevoelens maar even toe te staan, naar mezelf te luisteren. Naar mijn lijf wat momenteel volop protesteert en me op harde wijze leert waar mijn grenzen liggen. Hoe vaak overschrijd en negeer ik deze niet (ontkenning) Ik probeer bewust geduld te hebben met wie ik in de herfst ben, hoe ik me in de herfst voel. Wat dat betreft lijk ik misschien wel té veel op de seizoenen maar troost me met de wetenschap dat die uiteindelijk ook weer zoveel moois geven. Elk proces waar je doorheen gaat is vaak ook een proces van groei én uiteindelijk bloei ...

Donderdag t/m zaterdag zijn we er even samen tussenuit.
Even de boel de boel, tijd en aandacht voor onszelf ;-)
We gaan GENIETEN van een warme en vooral kleurrijke herfst !!!