Update

Ik loop een eind achter met het beantwoorden van mijn mail: ik weet het. En telkens krijg ik even daarna weer een mail met de vraag of ik de mail wel ontvangen heb ;-)

Lieve allemaal, ik lees en ontvang maar het lukt me de laatste tijd niet om alles bij te houden.  




De belangrijkste vraag die ik en wij in allerlei berichtjes via mail of social networks voorbij zien komen is de vraag hoe het NU op dit moment met Rudi en met ons gaat. Het is zo stil blijkbaar wat dat betreft ...
Vandaar deze update onder het mom veel vliegen in één klap vangen hihi

Na de laatste scan (klik) heeft manlief zijn werk voor een groot deel weer opgepakt. Voor de afleiding  maar vooral omdat hij zijn collega's en het werk erg heeft gemist. Hij is adjunct directeur bij Oude Lenferink Bouw BV in Hardenberg. Het deed en doet hem zichtbaar goed om weer op de werkvloer aanwezig te zijn. Eenmaal in het ritme was hij de rem nogal eens kwijt ;-) Inmiddels heeft hij hierin wat meer een balans gevonden. Vooral op tijd zijn rust pakken en niet over zijn grenzen heen reiken.

Op 15 december volgt weer een scan en 21 december de uitslag. Ontzettend spannend ... Nee geen idee welke kant het op gaat.
Als ik hem zie en ook zijn conditie dan kan ik nauwelijks bevatten dat hij zo ziek is. Zijn lijf verraad het en dat stemt tot nadenken.
We houden elkaar en onze kinderen vast en hebben voor Kerst 2011 maar één hele grote wens: een goede of op zijn minst een stabiele uitslag.
Intussen hebben jullie kunnen lezen hoe Rudi de afgelopen tijd genoten heeft van enkele spectaculaire uitdagingen. Maar minstens zo veel GENIETEN we van alle kleine dingen samen.

Na de laatste scan was voor mij de koek even helemaal op. En ik ben er nog niet. Het was alsof al het verdriet er ineens mocht zijn. Alle spanning en stress kwamen tot ontlading. Manlief vol enthousiasme aan het werk en ik voelde me gesloopt. 

Bovendien zit ik al een tijdje in de lappenmand. Veel pijn in mijn beide schouders, boven- en onderarmen (gewrichten en spieren) Achttien jaar "topsport" bedrijven met mijn flink gespierde armen begint waarschijnlijk zijn tol te eisen. Als je bedenkt dat ik ze voor elke meter voorwaarts nodig heb zowel met krukken als in mijn rolstoel dan is dat een erg vervelend probleem. Manlief snijdt tegenwoordig letterlijk het vlees en niet alleen in het weekend ;-) Inmiddels een MRI en bloedonderzoek gehad maar het ei van columbus is nog niet echt gevonden. Over twee weken een afspraak bij de orthopeed. We blijven zoeken ...

Het liefst zou ik op dit moment een beer zijn en beginnen aan een hele lange winterslaap !!!!! Omdat ik volgens mijn wederhelft "slechts" een beer ben met een hoog knuffelgehalte kluun ik gewoon verder over het soms wel erg gladde ijs. Ik ga regelmatig onderuit, worstel en kom weer omhoog.

Go with the flow. We proberen dat wat op ons pad komt maar te nemen zoals het komt. Met de stroom mee en er niet tegen in hebben we ons voorgenomen. Dat kost namelijk teveel energie. Toch zijn er van die dagen ........