Beste wensen lieve mensen

Het einde van het jaar is een tijd van terugkijken en vooruitkijken. De balans wordt opgemaakt. Wat is er zoal gebeurd, waar staan we nu, waar gaan we naar toe.
Waar we op terugkijken is een moeilijk jaar met vele gezichten: verdriet, onzekerheid, angst en zorgen om onze beide gezondheid. Ook een jaar waarin we ons enorm gesteund hebben gevoeld door heel veel lieve mensen om ons heen. Vriendschappen die zich hebben verdiept en die ontzettend veel voor ons betekenen. Ieder op zijn of haar geheel eigen wijze. Zo waardevol. Het voegt zoveel extra toe aan ons toch al grote geluk.

Het nieuwe jaar 2011 ligt voor ons. Onbedorven en blanco als pasgevallen sneeuw. Alles is mogelijk. De wereld aan je voeten.

Vooruitkijken is iets wat ik op dit moment liever niet teveel wil. We leven in het hier en nu en genieten ondanks al het verdriet intens van alle kleine geluksmomentjes.
Zo waardevol, zo uniek, zo bijzonder. Eigenlijk zou iedereen dat eens moeten ervaren.

Gelukkig Nieuwjaar klinkt op dit moment zo afgezaagd en eigenlijk ook weer niet.
Geluk is zoveel omvattend. Ik hoop dat jullie allemaal heel gelukkig zullen zijn het komende jaar.
En gezond en blij. En als je dat af en toe niet bent bedenk dan dat dat ook bij het leven hoort.
Dat je dan maar ogen hebt om te zien en oren om te horen.


Wat ik iedereen ook wens is vrede.
Vrede in en met jezelf, vrede op deze aardbol. Dat we tolerant en verdraagzaam zijn tegenover onze medemensen. Dat we naar elkaar blijven omzien. Niet alleen rondom kerst maar het hele jaar door zou dit de normaalste zaak van de wereld moeten zijn.
Dat is wel een van mijn grootste wensen: heb gewoon hart voor elkaar !!!

Gelukkig Nieuwjaar
van ons alle vier !!!

l

Deze veertig muzikanten zijn duizenden kilometers van elkaar verwijderd, maar zingen samen één lied. Ze behoren allemaal tot de Playing For Change Foundation, een internationaal netwerk van straatmuzikanten dat benefietconcerten geeft voor wereldvrede "Stand by me".

Zoutloket

Mijn schone broer woont op een landelijk en schilderachtig plekje in het mooie Oud Ootmarsum.
Deze week deed een strooiwagen een poging om de weg vlak voor zijn huis wat beter begaanbaar te maken zie foto
Geen beter vermaak dan leedvermaak hihi



Op zijn mail met bovenstaande belevenis antwoordde ik:
"Als het zoutloket in Ootmarsum is geopend houd ik me gaarne aanbevolen".
Vanavond kwam hij het met zijn eigen "zoutwagen" langs: voor de hele winter genoeg !!!
Buren die zo attent zijn om onze oprit en stoep schoon te houden en wat zout uit het weiland ;-) Dank je wel mannen !!!

Entercity bij zonsondergang ...

Op de een of andere manier is dit plaatje me de hele dag bij gebleven.

Entercity bij zonsondergang .....

Met dank aan Jans Wild, de wederhelft van "onze Jannie"(wie kent haar niet ;-)

Jans heeft sinds kort een eigen weblog waar hij als hobby fotograaf zijn mooiste foto's verwerkt.

http://fotoblog-janswild.blogspot.com/

Kerstnacht

Op dit moment kijk ik naar mijn lief

en ik bedank de kerstengel die me

in de kerstnacht van 1990 twee cadeautjes gaf:

Het vermogen om mijn hart open te stellen,

en de juiste persoon om het in ontvangst te nemen.

Fijne feestdagen

Onze kerstwens gaat dit jaar via dit weblog in de veronderstelling dat de meeste mensen die ons lief zijn van het bestaan hiervan op de hoogte zijn.
Dit jaar versturen we geen kerstkaarten. We zijn je dus echt niet vergeten !!!!

We wensen jullie een kerst
vol licht en warmte
en veel geluk, liefde en gezondheid in
2011


Daarnaast willen we iedereen die ons de laatste tijd op wat voor manier dan ook heeft gesteund, berichtjes heeft gestuurd, kaarten, bloemen, cadeautjes, de vele chocolade omdat het opwekkend zou zijn (we hebben nu echt genoeg ;-) enorm bedanken !!!
Te weten dat zo ontzettend veel mensen met ons meeleven voelt als een hele warme deken.




Dank aan alle volgers en stille meelezers van Hersenspinsels.
Dank aan iedereen die hier met enige regelmaat een reactie plaatst.  
Als je schrijft is het erg leuk om respons te krijgen !!!
Voor wie niet weet hoe het werkt:
helemaal naar beneden scrollen en daar staat het stap voor stap beschreven.
Rudi leest en volgt alles rondom Hersenspinsels op de voet ;-)

Het schrijven is in deze vooral ook een manier van verwerken. En wat wij ook heel belangrijk vinden: een stuk openheid creëren. Niets is erger dan dat mensen je (on)bewust uit de weg gaan omdat ze niet weten hier mee om te gaan. We zijn nog dezelfde mensen als voor de foute uitslag en al is het ontzettend moeilijk en verdrietig we LEVEN nog en zijn onze humor echt niet verloren.

FIJNE FEESTDAGEN 
Rudi, Anita, Solim en Brian

Derde chemokuur

Als je weet wat je te wachten staat wordt het steeds moeilijker … !!! Vandaag voor de derde chemokuur richting het UMC St.Radboud. Rudi is al misselijk en naar alleen al bij de gedachte aan … Het is volgens hem alsof je "het" al voelt voordat je er überhaupt bent.

Een gesprek met de prof levert geen nieuwe uitgangspunten. Het is zoals het is en dat is niet best. Voor 10 januari (= de uitslag) krijgt Rudi een CT scan. Als de DTIC "iets" heeft gedaan dan wordt de chemokuur met drie kuren verlengd en ook

diezelfde dag gegeven. Zoniet dan heeft het geen enkele zin om door te gaan. Eventueel kan dan nog een nieuw medicijn worden geprobeerd. We zullen in dat geval serieus de voor en tegens moeten overwegen. Kwaliteit van leven is ook belangrijk !!! Laten we er nog maar niet op vooruit lopen. We leven vooral in het hier en nu.

Overleg gehad over een ander medicijn tegen de misselijkheid. In de hoop dat we kerstmis nog een beetje gezellig kunnen vieren. “Dat hij nog een maar een lekker stukje van de kalkoen
(eten we niet hoor) kan eten” zeg ik tegen de prof ;-) Waar hij met een brede grijns op antwoord: "als dat niet zo is dan is het echt de wraak van de kalkoen" hihi Hij heeft een ander medicijn erbij naast voorgeschreven. Het blijft een zoeken en proberen. Het vooruitzicht richting kerst is er een van mixed emotions en ieder weldenkend mens weet waarom !!!

De bloedwaardes worden gecheckt en oke bevonden. De 3e chemokuur kan van start.
Het inlopen van de DTIC is wederom een ramp. Wat een ellende dat branderige spul. Het zweet staat op zijn voorhoofd ...

Eenmaal klaar voor vertrek wordt manlief spierwit en lichtelijk onwel. Een verpleegster duwt hem meteen op bed. Bloeddruk gemeten en het bloed wordt nog een keer extra gecheckt.
Misselijk en met enorme spierpijn door de dikke mist en plaatselijke gladheid richting huis.
Home sweet home.

Ik zal hem de komende dagen maar eens flink verwennen. Nouh ja ik doe eigenlijk niet anders ;-)

Licht

Kip Boursin a la Marian

Koken is niet bepaald mijn hobby. Waarom weet ik eigenlijk niet. Ik houd namelijk wel van lekker eten ;-) Het is niet zo dat wat ik in elkaar flans niet te eten is. Het smaakt echt wel goed.
Ik heb alleen weinig inspiratie en interesse om eens wat nieuws te proberen. Wat ik vooral belangrijk vind is dat het heel snel klaar moet zijn !!!

Ik kijk wel eens naar die fantastische kookprogramma's en denk dan: dat moet ik ook kunnen. Daar blijft het dan bij !!! Een kookcursus zou misschien wel iets voor me zijn. Gewoon gezellig samen en meteen ruiken, proeven en zien hoe het moet hihi

Gisteren kwam mijn hele lieve vriendin Marian ons een dag gezelschap houden. Ze heeft voor ons gekookt. Gewoon omdat ze dat graag voor ons doet en het heel erg leuk en gezellig vindt. We hebben kip boursin ὰ la Marian gegeten en het was HEERLIJK

Het recept wil ik jullie niet onthouden. Het is zo gemakkelijk dat zelfs ik het nog kan maken ;-)

Kip Boursin                                                                                         
Benodigdheden:

- kipfilet
- bosui (smalle stukjes)
- champignons (plakjes)
- 1 kuipje Boursin Cuisine
- 2 flesjes Blue Band Finesse
- peper/zout/kipkruiden
- grote pasta (penne of spiraal)

Bereiden:
Doe een scheut olijfolie in een wok of hapjespan en bak de kipfilet. Een klein beetje kipkruiden toevoegen (niet te veel)

Voeg daarna de champignons toe en bak even mee. Vervolgens de bosui een minuutje meebakken.

Laat de Boursin Cuisine smelten in het kipmengsel en voeg dan de flesjes Blue Band Finesse toe.

Breng op smaak met zout en peper!

Doe de beetgare pasta op een bord en schep het kipmengsel erover heen.

Variatie met rivierkreeftjes 
Probeer deze variatie op het bovenstaande ook eens  (ik ga het echt proberen Marian ;-)
 
Benodigdheden:
- Garnalen en rivierkreeftjes (eventueel mosselen )(diepvries)
- bosui
- champignons
- pesto (Grand Italia, b.v. peperoni)
- Blue Band Finesse(flesje)
- Pasta (penne of tagliatelle)
- zout en peper
- olijfolie

Bereiden:
Schenk wat olijfolie in een wok en maak het goed warm. De garnalen/rivierkreeftjes op hoog vuur kort bakken. Daarna de champignons en de bosui kort meebakken.

Het potje pesto vermengen met de blue band culinesse en dit bij het garnalenmengsel gieten. Naar smaak peper en zout toevoegen.

In een bord de gekookte beetgare pasta en het mengsel erover heen doen. Klaar = Kees

Surimicocktail
Als voorafje misschien nog een surimicocktail ?!
Het is volgens onze keukenprinses heel gemakkelijk en snel klaar te maken en overheerlijk !!!

Ingrediënten:
2 eieren (M)
1 bakje surimisticks (150 g)
100 ml ravigotesaus (fles 250 ml)
3 eetlepels bieslook (diepvries strooibusje a 50 g)
2 eetlepels kappertjes (potje a 100 g)
4 blaadjes sla

Materialen:
cocktailglazen of kleine limonadeglazen

Bereiden:
Eieren in ca. 8 minuten hard koken, laten schrikken en pellen. Eieren in stukjes snijden. Surimisticks in stukjes snijden. Ravigottesaus mengen met ei, surimi, bieslook en kappertjes.
In vier cocktailglazen sla leggen. Surimicocktail erop scheppen.

EET SMAKELIJK !!!

Kerstspullen

Ik vind het altijd een bijzonder moment als we de kerstspullen van zolder halen. Pure nostalgie !!!
Het doet me denken aan "ons thuis". Hoe we elk jaar rond deze tijd met zaklantaarn achter de donkere knieschotten kropen om tussen alle dozen en oude prullaria de kerstspullen te zoeken. Opletten dat je je hoofd niet stootte of onverwachts en al kruipend oog in oog kwam te staan met een verdwaalde en snel wegsprintende muis. Wij nog veel banger dan de muis ;-)
Een bandje met kerstmuziek in de cassetterecorder en dan samen gezellig de boom optuigen.
Warme chocolademelk met slagroom en wat lekkers erbij ...

          








Inmiddels halen wij al twaalf jaar de kerststal van mijn moeder van onze zolder. Na haar overlijden heb ik namelijk bij het verdelen van de spullen o.a. haar kerststal gekozen. Als tastbaar iets aan de mooiste en gezelligste tijd van het jaar. Alles is nog zoals het was.
De stal ooit door mijn oudste broer gemaakt is inmiddels een echte bouwval. De gaten in het rietendak worden elk jaar groter. Alle beeldjes zitten nog in dezelfde oude kartonnendoos waarin ze ooit in een ver verleden zijn aangeschaft. Ik ruik een lang vervlogen tijd met ontzettend veel mooie en warme herinneringen. Zodra de doos open gaat is het voor mij KERSTMIS

De kerstboom wordt opgetuigd. Het stalletje eronder en omgeven met heerlijk ouderwets grottenpapier. Jozef en Maria op hun plek, het kindje in de kribbe, de engel (Vrede op aarde) de veestapel achterin, de schapen lopen te grazen, de herders komen kijken en spelen op hun fluit en de drie koningen zijn onderweg. Deze hebben voor 6 januari nog een hele tocht te gaan hihi 

Random Acts of Kindness

Sire campagne www.ikbenernog.nl Derek Ogilvie

Mijn lieve vriendin Nina twittert .... Ik kwek wel maar ik twitter (nog) niet ;-) Zo kreeg ze al vroeg notie van de nieuwe campagne van Sire met medewerking van haar grote held Derek Ogilvie. Vanochtend bij het opstarten van mijn pc zag ik haar nieuwe blog.
Het is nog vroeg maar de tranen sprongen in mijn ogen.  Ik neem haar onderstaande blog over (Nien vindt dat vast wel goed) omdat ik met heel mijn hart achter de nieuwe campagne van Sire "Ik ben er nog" sta. Dat het mensen de ogen mag openen !!!

BLOG
"In de uitzending van donderdag 9 december zat er bij Derek Ogilvie een item. Je moet het eigenlijk bekijken om te begrijpen hoe e.e.a. is verlopen. Zie de link: http://www.derekogilvie.com/sire/

Het gaat erom dat 1 op de 4 mensen afhaken wanneer iemand in hun omgeving ongeneselijk ziek blijkt te zijn. Contact wordt verbroken, mensen schieten weg in winkels of op straat wanneer ze degene die ziek is zien, men laat niets meer van zich horen. En dat is zo vreselijk moeilijk voor degene die ziek is en ook voor zijn partner of familie. Want juist wanneer iemand ongeneselijk ziek is, is alle steun uit de omgeving meer dan welkom. En je hoeft het niet te moeilijk te maken, een mooie kaart met daarop de tekst; "ik denk aan je", doet al zoveel. Of bel, ga langs, je zult zien dat het contact, na de eerste hobbel, juist specialer kan worden"

Ik hoop dat deze campagne van Sire een groot succes zal worden.
Vooral het gegeven dat er mensen zijn die snel weg schieten in een winkel of op straat zodra je in hun ooghoeken verschijnt is iets wat voor ons erg herkenbaar is. Onbegrijpelijk ... menslief waar ben je bang voor ?! http://www.ikbenernog.nl/

Everything I do

Een kerstboom uitzoeken

De afgelopen week is Rudi ziek en erg naar geweest van de bijwerkingen van de chemokuur. Het heeft zo zijn weerslag op ons alle vier. Het was en is op het moment moeilijk … !!!

Vanmiddag warm ingepakt maar eens op zoek naar een kerstboom. Gedachten even op wat anders.
Een kerstboom uitzoeken is echt niet gemakkelijk.
Elk jaar geeft het de nodige discussie hihi Dat (her)kennen jullie vast wel ?! Wat wordt het een grote of een kleine ? Een brede of een smalle ? Licht of donker ?


Volgens mij is het echt niet verstandig om dit als man en vrouw samen te doen. De mijne vindt namelijk alle kerstbomen even mooi. Als hij er maar eentje heeft !!! Ik houd een uitgebreide inspectie en keur de meeste bomen af. Altijd terecht volgens mijn mening maar manlief noemt alle oneffenheden zoals gebroken takken, kale plekken of een raar model: puur natuur.

Of het nou onze algehele gemoedstoestand was of dat we dit jaar vrijwel meteen de goede te pakken hadden weet ik niet. Rudi geeft een demonstratie met de derde boom en nadat ik er een paar rondjes omheen heb gereden is ie goed gekeurd. Een Nordmann. De naalden zijn wat zachter dan een fijnspar en het belangrijkste; hij behoudt zijn naalden langer. Het kost een beetje maar dan heb je ook wat. Hij wordt woensdag netjes thuis bezorgd. We lachen opgelucht: Vrede op Aarde :-)

Sinterklaas

                                                Zie de maan schijnt door de bomen
                                Makkers staat uw wild geraas
                                't Heerlijk avondje is gekomen
                                Avondje van Sinterklaas
                                Vol verwachting klopt ons hart … !!!

                       Wij wensen jullie allemaal een hele gezellige (pakjes) avond.

zzzzzzz slaap lekker

Tweede chemokuur

Vandaag voor de tweede chemokuur van Rudi naar het UMC St. Radboud. Eerst een gesprek met Prof. C. Punt. De bloedwaarden zijn voldoende hersteld. Een voorwaarde alvorens met de volgende chemokuur te kunnen starten.
Deze keer wordt nog een extra medicijn in het infuus gegeven. Dexamethason ter voorkoming van de misselijkheid.
Rudi lacht als een boer met kiespijn en geeft volmondig toe: "ik was in de auto al misselijk. Alleen al bij de gedachte aan .. !!!"
De inloop gaat gelukkig wat minder moeizaam dan de vorige keer.


Hij deelt de kamer met nog drie medepatiënten. Al snel komen de enigszins herkenbare verhalen. Eigenlijk wil ik het helemaal niet horen. Afdeling oncologie is uitermate confronterend.

De DTIC (Dacarbazine) zak lijkt op een feestverpakking. Een grote knalrode zak en vanwege de lichtgevoeligheid van het agressieve spul wordt "de lijn" ook nog eens in aluminiumfolie verpakt. Het is alles behalve feest. Eenmaal leeg verlaten we opgelucht de afdeling.
We halen een lekker broodje in het restaurant en wat drinken voor onderweg. Vanwege de sneeuwval is het een grote chaos op de weg. Het duurt drie kwartier voordat we Nijmegen uitrijden. Om 21.30 uur zijn we uiteindelijk moe maar veilig thuis.
Met dank aan Miriam, mijn schone zus die als taxichauffeur heeft gefungeerd. Dit omdat ik mijn ogen dan met een gerust hart even kan sluiten ;-)

... the silent miracle of love

... maakt je in staat de hoogste bergen te beklimmen en door de diepste dalen te gaan.

LOVE is the answer !!!

Denken

Onze Toon wist het maar mooi te verwoorden.

Want weet je wat je doet, je denkt er ook aan als je denkt,

dat je er even niet aan denken moet ...

Spiritualiteit

En nu niet gaan vragen of ik de weg kwijt ben ;-)                      

Integendeel daar ben ik veel te nuchter voor !!!

Steeds vaker kom je in tijdschriften onderwerpen
tegen die over spiritualiteit gaan.
Het schijnt tegenwoordig een hot item te zijn.
Ik ben mezelf af gaan vragen wat voor mij eigenlijk spiritualiteit betekent ...

Ergens kwam ik deze hele mooie zin tegen:

We dragen in ons de wonderen

die we buiten onszelf zoeken.

Noem je dit zweverig gedoe ?! Nee toch ?

Spiritualiteit wil wat mij betreft zeggen

dat je de weg van je hart volgt.

Wat dat betreft leid ik blijkbaar een spiritueel leven hihi 

Wat klinkt dat groots.

Eigenlijk luister en volg ik dus gewoon mijn hart.

Niets bijzonders. Dat heb ik namelijk altijd al gedaan.

Het is heel eenvoudig:

In je hart is een plek, sommigen noemen het je ziel,
je hogere ik of de stem van je geweten of ook wel je intuïtie.
Het is een manier om te luisteren naar je gevoel.

Het is een reis die je zelf maakt, je levensreis.
Die is voor iedereen anders.
Vraag jij jezelf wel eens af: Wie ben ik ? Wat wil ik ?
Wat ben ik onderweg op mijn reis, op mijn pad allemaal tegen gekomen
en wat voor invloed hebben deze ervaringen op mij gehad ?
Wat heeft het met mij gedaan en wat heeft het me gebracht ?
Het stemt mij regelmatig tot nadenken ...

Je ziel, de stem van je geweten, je intuïtie of hoe je het ook maar wil noemen
kent deze antwoorden. Ze liggen verborgen ergens diep in je hart.
Je komt alleen bij deze antwoorden door naar je gevoel te luisteren.

Dit is toch helemaal niet zweverig.
Het is begrijpen dat het grote GELUK niet verstopt zit in materiële zaken.
En dat ware LIEFDE niet verborgen ligt bij een ander.
Het bevindt zich gewoon heel dichtbij en in jezelf.

Be yourself

Eerste chemokuur

Hier even een update hoe onze week is verlopen. Maandag is Rudi voor de eerste chemokuur naar het UMC St.Radboud geweest. Gewoon met ons tweetjes zolang dit kan. De heenweg viel ik zowat achter het stuur van vermoeidheid in slaap. Niet vanwege slaapgebrek, ik slaap wonderbaarlijk goed. Mijn hoofd letterlijk VOL en erg moe van het denken en doen.
Auto aan de kant en manlief heeft het overgenomen. Voor we terug rijden toch maar eerst een paar bakken koffie achterover werken !!!


Een gesprek met een oncologisch verpleegkundige zit standaard in het pakket. Dit over de thuissituatie, het ziek zijn, hoe verwerk je beiden het slechte nieuws, hebben we hulp nodig. Daarna uitleg en instructies over de chemokuur en waar thuis op te letten. De weerstand gaat namelijk heel snel achteruit waardoor je erg vatbaar wordt voor infecties. Dus heb je iets onder de leden (grieperig, snotneus, hoest) wacht dan even met een bezoekje aan ons totdat het over is. Bellen (de telefoon ligt er wel eens naast) of mailen (kunnen we lezen wanneer het ons uitkomt) is tot dan een prima manier om te laten weten dat je aan ons denkt.

Daarna naar de afdeling oncologie B30 voor de eerste kuur. De chemo brandt in zijn aderen en er wordt snel een tweede lijn aangelegd zodat het verdund verder kan. Dat geeft verlichting.
Het infuus lager gezet en daarna was het beter te doen. Met primperan zetpillen tegen de misselijkheid hebben we gedag gezegd. Wat een ellende hier op de afdeling.
Een broodje en een kop koffie en we rijden snel richting het twentse land. Home sweet home. Rudi is inmiddels koud en rillerig en kruipt meteen met een warme kruik in bed.

Dinsdag en woensdag was hij echt ziek; kotsmisselijk, spierpijn, moe en lamlendig.
Vanaf donderdag gaat het elke dag iets beter. Vanochtend moest en zou hij naar de ijsbaan. Een beetje eigenwijs is ie ook wel: het möt en zal hihi Even, heel even een baantje trekken !!!!! Het is gelukt maar het kostte wel de nodige energie. Vanmiddag de meeste tijd in bed door gebracht.

Tijd is de komende periode iets waar we weinig zicht op hebben. Tijd is erg kostbaar en we zullen dat met zorg gaan invullen. Vooral tijd voor onszelf en voor onze kinderen.
Daarnaast tijd voor lieve en speciale mensen om ons heen. Tijd voor mensen waar we kracht, energie en positiviteit uit halen.

De tweede chemokuur staat gepland voor maandag 29 november.

A smile

Een dag niet gelachen is ook een dag niet echt geleefd !!!

Vader

Na het avondeten trok zoonlief me aan mijn trui "mam ik heb ook een weblog en ik heb een stukje over papa geschreven" . Nieuwsgierig vroeg ik hem of ik het mocht lezen.
In een mum van tijd had hij zijn stukje voor het scherm getoverd en verliet hij als een speer het computerkamertje.

Diep ontroerd en mijn tranen wegvegend (daar kan hij niet tegen) heb ik verteld HOE ontzettend trots ik op hem ben.
Zijn antwoord "als ik dit type hoef ik niemand aan te kijken !!"
En dat antwoord zal ik echt nooit vergeten ... !!!
Hij neemt vanavond meteen een stukje "werk" uit mijn handen.

Ik kan alle aandacht geven aan mijn lief die al twee dagen lamlendig en kotsmisselijk is van zijn 1e chemokuur. Ik mag namelijk de blog van Brian hier op mijn eigen weblog posten als ik vermeld dat niet ik maar hij de schrijver is ;-)

Vader
Hoi, allemaal

Dat mijn vader foute cellen bij zijn longen had, was voor iedereen een grote tegenslag.
Hij heeft een kuur gehad, ligt nu ziek op bed, is misselijk en is moe.
zo ken ik hem niet meer, de vrolijke, grappige vader.

hier een gedicht voor hem,

vader je ligt nu ziek op je bedje dat is voor mij geen pretje
je bent misselijk en koud en dat is goed fout
hopelijk ben je snel beter dan heb ik geen strik meer in mijn veter

Ik hoop dat hij snel beter is.
bye

Geplaatst door bweg op

Langs vennen en heide

Vanochtend even sprakeloos over de prachtige blog van mijn lieve vriendin Helena. Kijk maar eens: Langs vennen en heide http://passionehelena.blogspot.com/
We hebben elkaar leren kennen via de melanoomlotgenoten.
Uitgegroeid tot een hele bijzondere, waardevolle en warme vriendschap. Zomaar op mijn pad gekomen: een mooi en lief mens !!!

Ik denk op dit moment  vooral aan de lotgenoten van Rudi waar wij nu al een tijdje een lijntje mee hebben en die enorm ontdaan en geschrokken zijn van ons slechte nieuws. Het heeft er ook bij hen behoorlijk ingehakt. Voor jullie ook STERKTE

Together we are strong

Even in vogelvlucht: in januari 2007 is bij Rudi melanoomkanker (de meest kwaadaardige vorm van huidkanker) ontdekt. In september van datzelfde jaar uitzaaiingen in de lymfeklieren in zijn l.oksel waarna een algeheel okselkliertoilet volgde. Hij kwam in aanmerking voor een experimentele immunotherapie (dendritische celvaccinaties) in het UMC St.Radboud in Nijmegen waar hij met tussen periodes bijna 1 ½ jaar mee bezig is geweest. Op hoop van zegen !!! En volgens de kids "dat die soldatenmannetjes de aanval maar zouden openen".
De strijd aan zouden gaan tegen elke verdwaalde melanoomcel.

Ondanks alle onzekerheid, angst en verdriet hebben we ons leventje telkens weer zo snel mogelijk opgepakt. Rudi vertrok destijds met de drain nog in zijn oksel richting kantoor en kon nauwelijks wachten om op zijn racefiets te stappen. Alles moest doorgaan en alles ging ook door !!! Toch voelde het alsof het kankerspook altijd op de loer lag om op elk willekeurig moment genadeloos toe te slaan. Het was bijna als hijgen in onze nek.

En het kankerspook heeft wederom toegeslagen: genadeloos en hard !!!
Op het moment dat je de uitslag hoort is het alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen. Drijfzand waarin je elkaar vast moet grijpen om niet onder te gaan. Ons gevoel heeft ons niet in de steek gelaten. Waar we zo bang voor waren is helaas bittere waarheid geworden.
In een achtbaan vol emoties hebben we de afgelopen dagen door gebracht en deze schieten echt alle kanten uit !!! Het is zo onwerkelijk ... Rudi voelt zich goed en heeft nergens last van.

Ik ben ontzettend trots op mijn allerliefste die dinsdagmiddag "gewoon" richting kantoor is vertrokken om de eerste moeilijke confrontatie met zijn collega’s aan te gaan. Woensdag en donderdag is hij gaan werken voor de nodige afleiding en om nog wat zaken af te handelen / regelen. Woensdagavond zoals altijd met Frank en Brigitte naar de schaatsbaan in Enschede. Hij kwam thuis en riep enthousiast: “ik vloog over het ijs” !!! Onbegrijpelijk toch ?!
Vanochtend is hij zoals elke zondagochtend met zijn wielervrienden in de bossen gaan mountainbiken. Voor die extra energiestoot en dat teamspirit gevoel. Zo ontzettend belangrijk ....

Morgen gaan we richting het UMC St.Radboud voor de 1e chemokuur. We laten het allemaal maar over ons heen komen. Onze LIEFDE voor elkaar, en voor de kids voor wie dit allemaal nog nauwelijks te bevatten is, geeft ons vleugels. We voelen ons gedragen en gesteund door heel veel lieve mensen om ons heen. Blijf dat vooral doen !!!!! TOGETHER WE ARE STRONG

Slecht nieuws

Omdat ik weet dat veel mensen op een berichtje van ons zitten te wachten doe ik het even kort:

Slecht Nieuws

Vandaag met lood in onze schoenen voor de uitslag van de PET scan van Rudi. Hij heeft uitzaaiingen in beide longen. Deze zitten zo diep en op zo’n moeilijke plaats dat een operatie geen optie is.


Maandag wordt gestart met DTIC. Slechts 15 % van de melanoompatiënten reageren op deze vorm van chemotherapie. Hij start met een eerste serie van drie kuren om de drie weken. Daarna een scan om te kijken of de kuur aanslaat. Zo ja, dan volgen er meerdere kuren.
Ter verduidelijking: genezing is in dit stadium niet meer mogelijk. Een chemo biedt een hele kleine kans om de groei van de cellen te remmen / tijdelijk te stagneren. Mocht de DTIC niet aanslaan dan kunnen we nog een nieuw medicijn proberen. Dit nieuws heeft voor nu tijd nodig om te verwerken ... Verdriet, onmacht maar vooral vechtlust is wat we nu voelen !!!
Via Hersenspinsels kunnen jullie ons verder volgen.

Dank voor alle lieve reacties, kaarsjes, berichtjes en de vele krabbels via mijn hyves.
Eventuele reacties via Hersenspinsels (onderaan elke blog) stellen we erg op prijs.
Dit blijft bewaard in tegenstelling tot reacties op hyves !!!

Friends are Quiet Angels

Friends are quiet angels

Who lift us to our feet

When our wings have trouble remembering how to fly

They stand by us and give us

the strenght to try.

Friends are quiet angels

Who somehow make you see

The light that's in the darkness

before the dawn
All at once the journey’s not so long.

But it's the laughter and the fun
Sometimes the feeling that we're one
All the tears we cry together you and I
That will keep us heart to heart
as time goes by.

Friends are quiet angels
Who fill your life with grace
Thrilled to share your joy
when a dream comes true
And on this special day
I'm blessed 'cause I can say
I've found a quiet angel
You're a special angel
I found a quiet angel in you.

Vrienden zijn als engelen zonder vleugels. Dank jullie allemaal (die zich aangesproken voelen) voor jullie vriendschap. Jullie zijn ieder op zijn / haar eigen manier voor mij heel speciaal !!!

Stressed

Vandaag de  uitslag van de (vervolg) long CT scan van manlief. Beide verdachte plekjes op zijn longen zijn in drie maanden tijd behoorlijk gegroeid. Aanstaande vrijdag volgt met spoed een PET scan. Volgens de Prof is vanwege de groei de kans groot dat het om uitzaaiingen van melanoomkanker gaat. Dat beloofd niet veel goeds.
Ik kan op dit moment niet goed uitleggen hoe we ons voelen. Laat het alsjeblieft niet waar zijn !!! Angst en onzekerheid nemen de laatste tijd echt een loopje met ons … !!!

Dat gaat naar Den Bosch toe ...

Op 12 september was mijn vriendin Nina jarig. Het heeft heel wat hoofdbrekers gekost om voor haar een passend cadeau te vinden. Het moest iets zijn voor haar maar eigenlijk ook iets voor ons samen. Nina is namelijk naast het feit dat ze een heel lief, gek en mal mens is moeder van drie geweldige jongens. Alle drie hebben ze echter evenals onze zoon autisme. Dat dit de nodige energie vraagt behoeft geen uitleg. Ineens een helder moment: een Nachtje Weg
(twee dagen) zonder man en kids. Gewoon even verstand op nul en saampies genieten.
Dat moest het gaan worden. Dit komt er namelijk veel te weinig van als je in een dergelijke gezinssituatie zit. Nien kon het waarderen en haar Janneman kon haar taken wel even overnemen en die van mij: no problem die redt zich als het moet ook prima.

Vrijdag was het zover: "dat gaat naar Den Bosch toe zoete lieve Gerritje".  We gaan naar de stad van Jheronimus Bosch. De meest gastvrije stad van 2010 en hebben er zin in.
Het is een droge dag en zodra we zijn gearriveerd duiken we in de eerste de beste koffieshop. Daar zitten we dan zomaar op een doordeweekse dag met ons tweetjes. We voelen ons bijna ontaarde moeders maar weten wel beter. Gewoon de boel de boel en een beetje aandacht voor ons zelf !!!


Winkel in en winkel uit. We koffieleuten er op los en kletsen helemaal bij. We leren elkaar nog een ietsie pietsie beter kennen. Dit soort dingen moet een mens veel vaker doen. Misschien is het ons verantwoordelijkheidsgevoel?!
We overnachten in Vught en vinden daar ’s avonds een bistro waar ze bijna letterlijk met de benen uithangen. Een goed teken. Nien vergeet haar dokter Frank en ik mijn calorieteller :-)
We laten alles de revue passeren en hebben buitengewoon goed gegeten en gedronken. De tia maria (geserveerd in limonadeglas) met slagroom was iets te uitbundig. Dit mens moet namelijk ook nog rijden hihi

Zaterdagochtend na een uitgebreid ontbijt richting stad. Eerst even langs een goede bakker om Bosche bollen in te slaan voor het thuisfront. Jaah we zijn ze echt niet vergeten !!!
Dan is het wachten op mijn hele lieve vriendin Marian die ons vandaag gezelschap komt houden. Ze heeft vertraging met de trein vanwege een hele veestapel die het spoor blokkeert. Uiteindelijk zijn we alledrie tegelijk op het station en kunnen we elkaar eindelijk in de armen sluiten !!!
LEUK LEUK LEUK

Koffieteuten met een lekkere bosche bol en dan een erg nat Den Bosch onveilig maken.
Vanwege het stormachtige en natte weer weinig van de culturele zaken van ‘s-Hertogenbosch meegekregen. We moeten hiervoor echt nog eens terug.

's Avonds uitgebreid en heerlijk gegeten in een erg knus restaurant en in fantastisch gezelschap. Helaas gaan alle leuke dingen veel te snel voorbij en is het tijd om afscheid te nemen.
Euh maar niet voor lang !!!!! Nien woont bijna om het hoekie maar Marian: jou kan ik echt niet zo lang missen ;-) Vandaag nog even nagenieten …

                                       THANK YOU THAT YOU ARE MY FRIENDS !!!

A single rose

Vier schoolvriendinnetjes

Op de lagere school waren we altijd met een groepje meisjes bij elkaar. Afspreken hier en dan eens daar of gewoon allemaal met elkaar. Stoeprand, een gezelschapsspel, eindeloos met het poppenhuis, ziekenhuisje, winkeltje, verstoppertje, belletje trekken of gewoon lekker kletsen.
Wat vriendinnetjes op die leeftijd ook allemaal maar samen doen en ondernemen.

We gingen naar de middelbare school en heel langzaam vloog ieder van ons richting een andere beroepsopleiding. De eerste vriendjes, afstand, werk, weer nieuwe vriendinnen. Langzaam verwaterde het contact.

Na een reünie van de lagere school (inmiddels zestien jaar geleden) werden een aantal banden weer aangetrokken. Onlosmakelijk met elkaar verbonden deel je een bepaalde periode in je leven. Nu komen vier van deze schoolvriendinnen nog steeds twee keer in het jaar een ochtend bij elkaar op de koffie en gaan we één keer in het jaar gezellig samen een vorkje prikken.
Vanochtend was het weer als vanouds !!! Genoeg gespreksstof, tijd tekort.
Daarnaast is het heel bijzonder dat we nog iets gezamelijks delen. Drie van ons hebben namelijk een kind wat veel extra zorg nodig heeft. Dat schept een hele speciale band.
Volgende keer uit eten dames :-)
Deze gedichtjes vond ik van alle drie nog in mijn poeziealbum. Heer-lijk, dit is pure nostalgie !!!

Wijsheid van een boom

Vanavond viel al bladerend in een oude stapel Happinez tijdschriften mijn oog
op dit prachtige sprookje. Ik herken wel wat van mezelf in deze boom ;-)
 
Er was eens een mens die een boom wilde zijn
die gewoon op één plaats een beetje vrij wilde zijn.
Niet meer rennen van hot naar her, dat voelde zo gebonden.
Maar juist stilstaan op één plek, de vrijheid van groeien en gronden.

En het gebeurde …
de mens werd een boom en was gelukkig.

Tot het mooiste moment toen hij begreep dat je als boom
het noorden, het zuiden, ja alles bent.
Bladeren als ogen kijkend naar het oosten
onwetend van het westen en andersom.
Ieder een eigen blikveld, een visie, een uitzicht.
uitzichten verenigd, toch samen een boom.
En de mens was zo gelukkig, z’n wereld ideaal.

Hij besloot ze nooit meer los te laten want de bladeren gaven hem taal.
En precies op dat moment begon het blad te kleuren.
En de mens – verward – hield vast wat ie had
maar de wind liet het gewoon gebeuren.

Sprookjeskunst  door Inez van Oord

Hersenspinsels

Vleugjes van diepe emotie                                             
sluimeren zachtjes voort in mijn brein.

Flarden zielsgedachten
spinnen samen tot een geheel.

Helder, warm, bevlogen
maar soms met een onzekere tred.

Vanuit de diepte
komen vaak mijn hersenspinsels.

Telkens en telkens weer
het delen van woorden die me raken.

Momenten in mijn leven
waarin je even deelgenoot mag zijn.

Mijn eigen brein 14-10-2010

Memories are the best souvenirs

(O)Pa 80 jaar

Vandaag hebben we de verjaardag van mijn schoonvader gevierd. Hij is 80 jaar geworden en alle reden voor een feestje. Samen met zijn vriendin Tonny, kinderen en kleinkinderen, familie, buren en gevleugelde (duiven) vrienden was er een gezellig samenzijn in restaurant Kottink.

                                                  Statieportret van mijn "schone familie" ;-)

Melodie: Het dorp - Wim Sonneveld
 
Thuis heb ik nog een ansichtkaart                                 
waar ons pa als knul op staat                                  

och wat 'n jungske was het toen.

Ook ging hij toen al op de fiets

het deed hem ogenschijnlijk niets

maar 's middags wel een tukkie doen.

Ons Pa, ik wet nog hoe hej was

ne krullekop met schildersjas

de schilderskwast om met te strieken.

Grote verhaal'n van de tong heel rap
als buut'nreedner of aan de tap
met hem is niemand te vergelieken.
 
REFR:
En langs het tuinpad van m'n vader
zag ik altied dat hok dan stoan
Ik was een kind en wist niet beter
dan dat ik ooit doar weg zol goan.
 
Wat leafde hij eenvoudig toen

in n'n simpel hoes tussen het groen

met boerenbloemen en een heg.

Maar blijkbaar leafde hej verkeerd

het hoes is gemoderniseerd

en nou is hej op de goede weg.

Want zie hoe rijk zijn leaven is

al 80 joar en nog zo fris
een nieje fiets een dikke villa.
Nog wa datzelfde greune hok
noe 80 doev'n op de stok
joa leu wel dut 'm dat noe noa
 
REFR
 
Wij sind noe allen biej elkaar

met mooie kleer'n, nog mooier haar

en wij danst samen op muziek.

Ons pa den is noe 80 joar                                                                       
en verliest langzaam al zien hoar
dat maakt ons wat melancholiek.
Maar wij maakt samen een groot feest
zoals er nog nooit een is geweest
het mag 'm ok wel flink wat kosten.
Want aj zo völle priezen wint
en kampioen van Geester'n bint
dan valt dit onder de kleine posten.
 
REFR
 

De Treinreis van het leven

Het leven is als een treinreis. Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien en haltes met een droevig afscheid. Deze week was er voor ons een van een droevig afscheid. Het stond daardoor bol van mixed emotions. Het bovenstaande nummer heeft lange tijd op mijn Hyves gestaan. Het komt nu zomaar weer even boven ...

De treinreis van het leven, prachtig gezongen door Kate Winslet.
Ik stap weer in en vervolg mijn reis !!!  EEN FIJN EN ZONNIG WEEKEND

In memoriam Wim van Essen

Lieve Wim, als modern mens verkondigde jij je boodschap ook via het internet.
Omdat waarschijnlijk niemand een afscheid schrijft op je zo geliefde website doe ik het hier en op mijn manier.

Het is 23 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst hebben ontmoet: in Lourdes.
Allebei op zoek naar de essentie van het leven. Zoekend naar antwoorden op onze vragen, twijfels en onzekerheden. Ik herinner me vooral je brief een paar dagen na thuiskomst.
Het was het begin van een hele bijzondere en jarenlange vriendschap.

Wat hebben we veel gedeeld, gelachen maar ook af en toe een traantje weggepinkt. Op een gegeven moment verhuisde je van de St. Jan de Doper in Wierden naar de H Petrus en Paulus in Hengevelde. Eindelijk je eigen plek onder de zon. De bovenverdieping van de pastorie moest worden ingericht. Her en der werden spulletjes bij elkaar gesprokkeld. Als beginnend pastor is het niet bepaald een vetpot. Het samen schuren en schilderen op zolder. Je herkenbare bulderende lach. Neuh echt handig was je niet haha Het bitterballetje, hapje en drankje na afloop. Al-tijd in voor gezelligheid !!!

In stilte samen luisteren naar de gospels van Elvis. Wat bedoelde hij, wat was zijn boodschap. De vele diepgaande gesprekken. De preken die je me eerst liet lezen. “Wat vind jij ervan ?!” Dichtbij de mens, een luisterend oor en oog voor ieder die op je pad kwam. De bijdrage die ik voor je eindscriptie mocht schrijven. Zoveel van je geleerd en jij ook een beetje van mij.
Onze wandelingen door de bossen. De bezoekjes aan je broer die vanwege een verstandelijke beperking in een instelling woonde. Het kopen van je spijkerbroek en het lekkere dure luchtje dat niet iedereen kon waarderen  ;-)  Je no-nonsens mentaliteit. Sinterklaas "vieren" en de kerstboom versieren. Dit met van die afschuwelijke gekleurde (disco)lampjes die je van mijn moeder kreeg. Wij kregen thuis eindelijk blanke maar jij hield van kleur en vond ze zo mooi !!!
De vele kerststallen die we bezochten, een kazuifel uitzoeken, het bezoek aan de zusters van Julie Postel. De hoogtepunten waren natuurlijk de diakenwijding en de priesterwijding.
Eindelijk getrouwd met de kerk. En wij, wij werden in het echt verbonden door jou, zo speciaal !!!

Onze levens liepen uiteen en op een geheel andere wijze. Ieder druk met zijn eigen roeping.
Je verhuisde een aantal keren maar we verloren elkaar ondanks de afstand niet uit het oog.
Een kaartje, brief, telefoon, bezoekje en de vele mailtjes. We bleven op de hoogte van elkaars reilen en zeilen.

In 2008 werd je ernstig ziek. Boven wonder krabbelde je heel langzaam omhoog uit dat hele diepe en soms eenzame dal. Het geloof en vertrouwen in de Heer en daarmee ook je eigen wilskracht gaven je vleugels. Op weg naar herstel ging het roer van je eet- en leefpatroon helemaal om. Je wist uit je hoofd hoeveel calorieën er in welke levensmiddelen zaten. Hoeveel vetten en hoeveel koolhydraten. Ik durfde zowaar bijna geen hap meer te nemen haha
Eind vorig jaar was ik weer eens een echte hele dag UIT bij je. Uitgebreid bijkletsen, gedachten uitwisselen, samen eten. Het was zo vertrouwd en zo als vanouds. Ook de zorgen en angst om je eigen gezondheid werden uitgesproken. Inmiddels letterlijk en figuurlijk een ander mens geworden was daarmee de kous niet af. Het was een reden om alert te zijn en te blijven en je
hart(falen) een blijvende onzekere factor. Met een Mariabeeld onder mijn armen keerde ik huiswaarts. Maria had voor ons beiden namelijk een hele speciale betekenis. Het herstel verliep daarna voorspoedig en op 1 september 2010 werd je benoemd tot pastor van de Verrijzenisparochie. Als "nieuw" mens vol enthousiasme begonnen aan een nieuwe start.

Op 27 september ben je geheel plotseling overleden …… Ongeloof en verbijstering !!!
STILTE

Lieve Wim, je hebt zoveel over rouw geschreven en nu rouwen wij om jou. Dit verlies treft vele mensen die op je levensweg zijn gekomen. Je voelde liefde, warmte en verbondenheid met vooral die mensen die het niet zo hebben getroffen. Met groepen in de samenleving die niet zo in tel waren. Je was modern en ruimdenkend en beleefde met open vizier en op geheel eigen wijze het geloof. Stiekem heb ik je op bepaalde momenten wel eens met Don Camillo vergeleken. Bevlogen, grappig, warm en diep van binnen met nog wat (kwa)jongensstreken.
Als het nodig mocht zijn ging je zelfs met een zwaailicht op (ik moest daar altijd om lachen) naar een doodzieke parochiaan om nog op tijd te zijn om het laatste sacrament toe te kunnen dienen.
Dat is LIEFDE voor de mens !!!
Je heengaan is veel te vroeg en voor velen, niet te vergeten de katholieke kerk, een groot gemis.

Nog vaak zal ik aan je wijze woorden denken en meenemen op mijn verdere reis hier op aarde. Al je teksten, gedichten, de mapjes die je voor me hebt gemaakt, muziek, de brieven en niet te vergeten je boek “Tastend naar het licht” dat in mei jl is verschenen, zal ik blijven koesteren.

Verdrietig maar vooral met ontzettend veel mooie herinneringen blijf ik aan je denken. Voor altijd een speciaal plekje in mijn hart !!!

Dag lieve vriend van me,
houd daar boven een oogje op ons hier beneden.
Rust in Vrede

Mijn gedachten gaan uit naar zijn moeder en broer en allen die hem zo lief waren STERKTE

Eric Clapton - Tears in heaven   http://www.youtube.com/watch?v=AscPOozwYA8
Clouseau - Afscheid van een vriend    http://www.youtube.com/watch?v=lVexlnUT2Aw

Footprints

Some people come into our lives and quickly go.
Some people move our souls to dance.
They awaken us to new understanding with the passing whisper of their wisdom.
Some people make the sky more beautiful to gaze upon.
They stay in our lives for awhile, leave footprints on our hearts, and we are never the same ...

Creatief en culinair genieten

Evenals in mei togen wij, zussen en schoonzussen en Dina is door ons "geadopteerd", gisteren naar Nordhorn. Vier uurtjes creatief en culinair genieten bij Crea Dinea of ook wel Eat and create.

Om 14.00 uur verzamelen de dames zich bij Mariëlle. De koffie staat klaar en ze trakteert ons om maar in de creatieve sfeer te blijven op een heerlijke en mooie creatie: eigengemaakte chocoladecake met laagjes mascarpone met kersen. Daarna vertrekken we met twee auto’s richting het Duitse Land.

Crea Dinea is het concept van Alex en Leonie Sijtsma. Ze zijn dol op koken en bloemschikken en dat is samengevoegd tot Crea Dinea. Een workshop bloemschikken met een hoogstaand vier gangen diner http://www.crea-dinea.info/ Terwijl Alex de keuken induikt geeft Leonie de workshop.

We hebben onze handen uit de mouwen gestoken en onze niet altijd even groene vingers flink laten wapperen. Het was zowaar even stil ... !!!
Tussendoor werden we verwend met een amuse:
een warme vijg met warme geitenkaas.
Het uiteindelijk resultaat van deze noeste arbeid is een prachtige herfstkrans waar we beslist mee thuis mogen komen.

In de sfeervolle serre wacht ons het diner en een heel gezellig samenzijn ... !!!

                                          

Het vier gangen diner bestaat dit keer uit:

- Carpaccio van rund opgemaakt op een salade bedje met pijnboompitten en oude kaas

- Duo soepjes bij elkaar geserveerd op een langwerpig bord: heldere tomaten bouillon met tuinkruiden en een licht gebonden tomaten crème soep.

- Varkenshaas medaillons met gekarameliseerde appelpartjes en een gember roomsaus

- Dessert bestaande uit warme perziken met ijs en slagroom.

We hebben afgesloten met een heerlijke cappuccino met een Tia Maria met slagroom.

Echt iets voor mij ;-)
De volgende uitspattingen worden op 9 oktober op de verjaardag van Ina gepland.
Even alle agenda's bij elkaar leggen. Voor nu was dit weer een zeer geslaagde dag !!!