Dan neemt ze haar lief bij de hand en vliegen ze ... #samen
vrijdag 31 januari 2014
woensdag 29 januari 2014
Topsport for Life - winterbreak Portugal
Aftellen, het is bijna zover! Vrijdag vertrekken we met een groep van 15 zieken en 16 begeleiders van Topsport for Life voor een sportieve winterbreak van acht dagen naar Monte Gordo - Portugal.
Fietsen (racefietsen en tandems) wandelen en werken aan je mentale en fysieke conditie. En vooral heel veel GENIETEN en de accu's opladen. Uiteraard onder begeleiding van de eigen (ex)topsporters, buddies, coaches en een arts van TFL.
De reis is bedoeld om zieken en hun eventuele partner even het ziek-zijn te doen laten vergeten. En als het kan lekker sportief bezig te zijn. Heerlijk relaxen mag ook! Zonnestralen vangen (als die er zijn) terrasje pakken en gewoon genieten van en met elkaar.
De binnenlanden van Portugal verkennen en een dagtrip naar de Spaanse stad Sevilla. Niets moet, alles mag en vooral dat laatste heeft me als partner van, over de streep getrokken. Hoewel ik wat doelgroep betreft ook niet echt uit de toon val ;-)
Even een week weg - samen! Een hele onderneming (in alle opzichten) en een heel geregel maar we hebben er heel veel zin in. Het wordt ongetwijfeld een bijzondere reis. Met dank aan mijn lieve zus en zwager die hun intrek nemen in huize Hersenspinsels. En natuurlijk "de achterwacht" ...
Tijd om onze koffers te gaan pakken. Ik heb me voorgenomen dat als ik het belangrijkste maar heb, de rest bijzaak is: ID kaart, pinpas, papier en pen, iPad, 2 warmwaterzakken, kussentjes waarmee ik mijn lijf kan stutten, medicijnen en niet te vergeten de schengenverklaring anders kom ik met mijn opiaten de grens niet over. En wat manlief betreft: als hij zijn allerliefste én zijn fietshelm en wielerschoenen maar heeft dan vindt hij alles oke! Wat zijn we snel tevree :-)
Dag! tot later - ik kom natuurlijk nog vertellen ...
Voor wie het leuk vindt: we zijn als groep te volgen via de Facebook pagina van Topsport for Life.
Fietsen (racefietsen en tandems) wandelen en werken aan je mentale en fysieke conditie. En vooral heel veel GENIETEN en de accu's opladen. Uiteraard onder begeleiding van de eigen (ex)topsporters, buddies, coaches en een arts van TFL.
De reis is bedoeld om zieken en hun eventuele partner even het ziek-zijn te doen laten vergeten. En als het kan lekker sportief bezig te zijn. Heerlijk relaxen mag ook! Zonnestralen vangen (als die er zijn) terrasje pakken en gewoon genieten van en met elkaar.
De binnenlanden van Portugal verkennen en een dagtrip naar de Spaanse stad Sevilla. Niets moet, alles mag en vooral dat laatste heeft me als partner van, over de streep getrokken. Hoewel ik wat doelgroep betreft ook niet echt uit de toon val ;-)
Even een week weg - samen! Een hele onderneming (in alle opzichten) en een heel geregel maar we hebben er heel veel zin in. Het wordt ongetwijfeld een bijzondere reis. Met dank aan mijn lieve zus en zwager die hun intrek nemen in huize Hersenspinsels. En natuurlijk "de achterwacht" ...
Tijd om onze koffers te gaan pakken. Ik heb me voorgenomen dat als ik het belangrijkste maar heb, de rest bijzaak is: ID kaart, pinpas, papier en pen, iPad, 2 warmwaterzakken, kussentjes waarmee ik mijn lijf kan stutten, medicijnen en niet te vergeten de schengenverklaring anders kom ik met mijn opiaten de grens niet over. En wat manlief betreft: als hij zijn allerliefste én zijn fietshelm en wielerschoenen maar heeft dan vindt hij alles oke! Wat zijn we snel tevree :-)
Dag! tot later - ik kom natuurlijk nog vertellen ...
Voor wie het leuk vindt: we zijn als groep te volgen via de Facebook pagina van Topsport for Life.
zondag 26 januari 2014
dinsdag 21 januari 2014
Kleur-rijk ...
Waar ik eens tussen de lijntjes leerde kleuren ...
kleuren de lijntjes nu mijn IK
Gedragen door een warme kleurenpracht
krijgt ze vleugels - kracht
Bekijkt ze met een glimlach het bonte lijnenspel:
het leven is bizar - trots - herkent zich wel
Lijntjes, het zijn er soms zoveel ...
en toch vormen al die lijntjes samen, één geheel.
@Hersenspinsels
zaterdag 18 januari 2014
Mam, vertel jij het maar ...
Dat wij niet één maar twee kinderen hebben met een gebruiksaanwijzing.
Het was voor velen van jullie wel bekend want of daar nu wel of niet een labeltje bij hoort je kunt er niet omheen.
Het was bij dochterlief ja-ren lang hechtingsproblematiek (vanuit haar adoptie verleden) en sociaal onhandig. En dat is het nog steeds! Waar we als ouders binnen ons eigen gezin wel iets mee konden al was het vaak heel erg moeilijk. "Gewoon" = niet zo gewoon, dezelfde benadering als zoonlief: weinig prikkels, veel structuur en duidelijkheid, veel liefde en geduld, rust en een veilige omgeving. Onze handen vol ...
Als ze wat ouder wordt blijkt ze in de buitenwereld niet altijd af te stemmen. Ze voelt zich in alle opzichten anders. Er wordt zoveel van haar gevraagd. Ze doet haar best maar loopt dag in dag uit op haar tenen.
Voelt zich niet begrepen.
Eenmaal haar diploma op zak overheersen de sombere stemmingen en zakt ze eind maart 2013 weg in een depressie. Er is meer aan de hand.
Intensieve hulpverlening, een coach en dan komt uiteindelijk deze week de diagnose die wij als ouders al 10 jaar roepen. Een labeltje wat je tot onze grote frustratie blijkbaar nodig hebt om ook maar iets voor elkaar te krijgen.
Vanaf nu hebben we "officieel" twee kinderen met autisme. Een zoon met klassiek autisme en een dochter met Asperger. En nee, dat verandert helemaal niets maar hopelijk helpt het om de komende tijd wat puzzelstukjes (vooral de positieve) voor haar op een rijtje te krijgen en een leuke en zinvolle dagbesteding / werkplek te vinden. En wat nog meer nodig is om het leven wat kleurrijker te maken. Zodat voor haar de zon weer gaat schijnen ...
En daarmee voor ons ook. Het afgelopen jaar hebben haar sterk wisselende stemmingen veel impact gehad binnen ons gezin. Wat een pijn en verdriet wat niemand ziet.
"Mam, vertel jij het maar ... Dan weten ze het meteen" ook dat is voor haar namelijk erg moeilijk en dit wel erg makkelijk.
Als zoonlief de diagnose hoort zegt hij tegen zijn zus: "er zijn ergere dingen hoor, ik denk maar zo, het is gewoon een stuk van je persoonlijkheid".
Soms, soms zou ik willen dat ik iets van zijn denken mee zou hebben ;-)
Als de bovenstaande tekst door dochterlief is goedgekeurd zegt ze opvallend tevreden: "oké zo is het wel duidelijk - klaar" .... P U N T
Het was voor velen van jullie wel bekend want of daar nu wel of niet een labeltje bij hoort je kunt er niet omheen.
Het was bij dochterlief ja-ren lang hechtingsproblematiek (vanuit haar adoptie verleden) en sociaal onhandig. En dat is het nog steeds! Waar we als ouders binnen ons eigen gezin wel iets mee konden al was het vaak heel erg moeilijk. "Gewoon" = niet zo gewoon, dezelfde benadering als zoonlief: weinig prikkels, veel structuur en duidelijkheid, veel liefde en geduld, rust en een veilige omgeving. Onze handen vol ...
Als ze wat ouder wordt blijkt ze in de buitenwereld niet altijd af te stemmen. Ze voelt zich in alle opzichten anders. Er wordt zoveel van haar gevraagd. Ze doet haar best maar loopt dag in dag uit op haar tenen.
Voelt zich niet begrepen.
Eenmaal haar diploma op zak overheersen de sombere stemmingen en zakt ze eind maart 2013 weg in een depressie. Er is meer aan de hand.
Intensieve hulpverlening, een coach en dan komt uiteindelijk deze week de diagnose die wij als ouders al 10 jaar roepen. Een labeltje wat je tot onze grote frustratie blijkbaar nodig hebt om ook maar iets voor elkaar te krijgen.
Vanaf nu hebben we "officieel" twee kinderen met autisme. Een zoon met klassiek autisme en een dochter met Asperger. En nee, dat verandert helemaal niets maar hopelijk helpt het om de komende tijd wat puzzelstukjes (vooral de positieve) voor haar op een rijtje te krijgen en een leuke en zinvolle dagbesteding / werkplek te vinden. En wat nog meer nodig is om het leven wat kleurrijker te maken. Zodat voor haar de zon weer gaat schijnen ...
En daarmee voor ons ook. Het afgelopen jaar hebben haar sterk wisselende stemmingen veel impact gehad binnen ons gezin. Wat een pijn en verdriet wat niemand ziet.
"Mam, vertel jij het maar ... Dan weten ze het meteen" ook dat is voor haar namelijk erg moeilijk en dit wel erg makkelijk.
Als zoonlief de diagnose hoort zegt hij tegen zijn zus: "er zijn ergere dingen hoor, ik denk maar zo, het is gewoon een stuk van je persoonlijkheid".
Soms, soms zou ik willen dat ik iets van zijn denken mee zou hebben ;-)
Als de bovenstaande tekst door dochterlief is goedgekeurd zegt ze opvallend tevreden: "oké zo is het wel duidelijk - klaar" .... P U N T
woensdag 15 januari 2014
Samen Strijden Is Topsport
Geheel vrijblijvend gooien we "een luchtballonnetje" omhoog.
Dit mooie werk van Topsport for Life (klik) is alleen mogelijk met hulp van donateurs en sponsoren. Wie denkt hieraan een steentje te kunnen bijdragen: gewoon doen. Een vrije gift is natuurlijk ook van harte welkom. Dank je wel!
Topsport for Life te Eindhoven
rekeningnummer IBAN: NL51RABO01014.62.980
zaterdag 11 januari 2014
Stil-te
In stilte vinden woorden onuitgesproken hun weg naar het hart.
Vlinderlicht of zwaartekracht ...
Fluister, luister - twijfel, weifel- een uitgestoken hand verzacht.
©Hersenspinsels
zaterdag 4 januari 2014
Inspiratie ... 2014
Ik hoop in 2014 in mijn hoofd en hart rust te kunnen vinden om te schrijven, heel veel te schrijven. En niet alleen op dit weblog! Hersenspinsels - maar ook pennenvruchten ...
Inspiratie - de ingeblazen adem van de geest!
Voor al mijn medeblogsters: op een mooi nieuw blog jaar vol inspiratie.
Voor alle meelezers: voel je heel erg welkom :-)
Inspiratie - de ingeblazen adem van de geest!
Voor al mijn medeblogsters: op een mooi nieuw blog jaar vol inspiratie.
Voor alle meelezers: voel je heel erg welkom :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)