Derde chemokuur

Als je weet wat je te wachten staat wordt het steeds moeilijker … !!! Vandaag voor de derde chemokuur richting het UMC St.Radboud. Rudi is al misselijk en naar alleen al bij de gedachte aan … Het is volgens hem alsof je "het" al voelt voordat je er überhaupt bent.

Een gesprek met de prof levert geen nieuwe uitgangspunten. Het is zoals het is en dat is niet best. Voor 10 januari (= de uitslag) krijgt Rudi een CT scan. Als de DTIC "iets" heeft gedaan dan wordt de chemokuur met drie kuren verlengd en ook

diezelfde dag gegeven. Zoniet dan heeft het geen enkele zin om door te gaan. Eventueel kan dan nog een nieuw medicijn worden geprobeerd. We zullen in dat geval serieus de voor en tegens moeten overwegen. Kwaliteit van leven is ook belangrijk !!! Laten we er nog maar niet op vooruit lopen. We leven vooral in het hier en nu.

Overleg gehad over een ander medicijn tegen de misselijkheid. In de hoop dat we kerstmis nog een beetje gezellig kunnen vieren. “Dat hij nog een maar een lekker stukje van de kalkoen
(eten we niet hoor) kan eten” zeg ik tegen de prof ;-) Waar hij met een brede grijns op antwoord: "als dat niet zo is dan is het echt de wraak van de kalkoen" hihi Hij heeft een ander medicijn erbij naast voorgeschreven. Het blijft een zoeken en proberen. Het vooruitzicht richting kerst is er een van mixed emotions en ieder weldenkend mens weet waarom !!!

De bloedwaardes worden gecheckt en oke bevonden. De 3e chemokuur kan van start.
Het inlopen van de DTIC is wederom een ramp. Wat een ellende dat branderige spul. Het zweet staat op zijn voorhoofd ...

Eenmaal klaar voor vertrek wordt manlief spierwit en lichtelijk onwel. Een verpleegster duwt hem meteen op bed. Bloeddruk gemeten en het bloed wordt nog een keer extra gecheckt.
Misselijk en met enorme spierpijn door de dikke mist en plaatselijke gladheid richting huis.
Home sweet home.

Ik zal hem de komende dagen maar eens flink verwennen. Nouh ja ik doe eigenlijk niet anders ;-)