vrijdag 9 april 2010

Balen - vervolg

Ik heb de orthopeed met een bezoekje vereerd. Nou weet ik natuurlijk niet of hij het wel zo eervol vond. Het was in ieder geval beslist niet zo dat ik opgelucht huiswaarts keerde ...

Kort en bondig de uitslag van mijn r.schouder: vocht, tendinitis (peesontsteking), kalkafzetting in de pezen en een partiële biceps ruptuur (ingescheurde bicepspees) Deze kan ook afscheuren.

Waarschijnlijk heeft volgens hem mijn l. schouder hetzelfde probleem. Dit alles het gevolg van jaren overbelasting. Ik loop inmiddels 17 jaar met krukken en rol als een volleerde rolstoeler dagelijks heel wat meters zowel in als buitenshuis.


De peesontsteking wordt normaal gesproken behandeld met rust en NSAIDS (ontstekingsremmers) Die laatste mag ik niet gebruiken vanwege mijn (verhoogde kans op) bloedingen. En rust ?! Mijn armen zijn de enige mogelijkheid om mezelf voort te bewegen.

Voor het overige is een operatie de enige optie maar ik heb bedenktijd gevraagd. Het idee om maanden uit de running te zijn en NIETS te kunnen lijkt op dit moment als het beklimmen van de Mount Everest. Over 6 weken een afspraak bij de schouderspecialist. Tijd om te overdenken wat ik wil en of ik iets te willen heb !!!

10 opmerkingen:

  1. Och jeetje Anita, dat klinkt weinig hoopvol! Ik weet niet goed wat ik hier op moet zeggen, maar ik kan me goed voorstellen dat dit voor jou een enorme domper moet zijn. Ik stuur je een virtuele dikke knuffel om je te troosten.
    Kusss!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi meissie...wát moeilijk moet dit voor je zijn! Een moeilijke keus...
    Ik voel me zo machteloos als ik je woorden lees...er is zo weinig wat ik kan doen voor je...zou willen dat dat kón!!
    Dan maar een heel dikke warme knuffel met héél mijn hart lieve vriendin...even mijn armen om je heen!
    Ik denk aan je!
    Veel liefs, dikke kuzzz xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als jullie uitkijken voor mijn schouder neem ik die dikke knuffels graag in ontvangst ;-) hihi xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Marian van der Voort9 april 2010 om 22:47

    Hoi Anita, wat verschrikkelijk naar voor je en wat een moeilijke beslissing. Maar zo kom je natuurlijk ook niet verder. En dan de kans dat het afgescheurt... Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe jij je nu voelt. Machteloos uiteraard, en het vooruitzicht na de operatie.
    Ik wens je heel veel sterkte, dikke knuffel
    Marian

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hé bakkes... Wat vervelend! Ik wou dat ik wat voor je kon doen!! Maar als ik het zo lees is een operatie haast onvermijdelijk? Balen,balen,balen! Nou mocht het nou zo zijn dat je aan huis gekluisterd zit, wil ik best een keertje bij je langskomen! ;-)
    Knuffeltje uit het noorden!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. rie.ja@hotmail.com10 april 2010 om 09:30

    he verdorie anita....kan me voorstellen dat je in een heel vervelende situatie zit....wou dat ik je kon helpen meid.....wens je heel veel sterkte!!!!

    dikke pakkerd van mij....ria

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jolanda Albronda10 april 2010 om 12:35

    Dat is niet zo leuk om te horen!Lijkt me een moeilijke beslissing,ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!!!
    x Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jeannette Doomernik13 april 2010 om 21:17

    Hey Anita,
    Ik lees dit nu pas. Wat een bittere pil voor je zeg. En wat een moeilijke beslissing!!!
    Ik wens je in elk geval heeeel veeeel sterkte.
    Dikke knuffel,
    Jeannette

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Verdorie, ja dat is idd heel erg Kl...n met je schouder, en ja dat maakt je heel inmobiel. Kan me voorstellen dat het een lastige keuze is.
    Sterkte !

    Erwin

    BeantwoordenVerwijderen

Wat leuk dat je hier op het blog mee komt lezen. Laat je ook even een berichtje achter ... Dank je wel :-)