Als peuter, kleuter en ook daarna was het een regelrechte ramp. Een kapper komt te dichtbij (beangstigend, onveilig), de extra prikkels en het gekriebel van de haren irriteerden hem mateloos. De hele trucendoos ging open om hem in de stoel te krijgen. Eindeloos voorbereiden en herhalen maar desondanks blijft zijn gedrag onvoorspelbaar. Loopt hij weg, blijft hij zitten, springt of kruipt hij alle kanten uit of gaat het "goed". Vaak zat ik met het zweet in de handen !!! Toen Brian jonger was nam Jannie, onze hulp deze lastige klus regelmatig voor haar rekening. Blij dat hij weer voor even was gekortwiekt. Altijd kapper Frans, altijd hetzelfde ritueel. De laatste twee jaar gaat het steeds beter maar het blijft een spannende onderneming.
Haar groeit nou eenmaal en als het te lang wordt, wordt het slordig. Gisteren moest zoonlief de gang weer maken. Mopperen (lees: protesteren) dat hij deed en al roepende "jij dwingt me ook altijd naar de kapper" gaat hij stampend naar boven. Inmiddels ken ik mijn eigenheimer als mijn broekzak en negeer hem. Even later komt hij naar beneden pakt zijn jas en trekt zijn schoenen aan en zegt demonstratief: "ik ga er vandoor!" Rustig antwoord ik; "oke maar als je nou heel toevallig langs de kapper komt dan geef ik je voor de zekerheid geld mee" en stop hem snel een briefje van 20 euro in zijn broekzak. Knorrend fietst hij het oprit af. Ik twijfel nog even of ik kapper Frans moet bellen maar besluit het niet te doen. Mijn kind zit vol verrassingen en voelt zich nu hij veertien is geworden ineens groot.
Ruim een half uur later hoor ik wat gerammel aan de garagedeur en komt hij nonchalant binnen wandelen en zegt kortaf "wisselgeld". Verbaasd zeg ik: "ben je toch naar de kapper geweest?!" Hij antwoordt: "ja en daar heb ik jou echt niet meer bij nodig !!!"
Het moederhart is TROTS !!! en voorzichtig pink ik een traantje weg …
Oh wat een héérlijk kind is het toch! Dat mopperen en dan tóch gaan, dat is toch eigenlijk heerlijk "puber-normaal"!!!
BeantwoordenVerwijderenJij mag heel trots zijn, en dat traantje snap ik ook hoor, hij heeft je immers weer een stukje minder nodig...
Dikke kus!
Inderdaad maar jij weet net als ik dat het met zo'n auti-muts nooit eens normaal gaat ;-) !!! xxx
BeantwoordenVerwijderenHahaha heerlijk, en dan die omslag 'wisselgeld'?! Tja, diep in zijn koppie wist hij dat hij eraan moest geloven. En als mama zo nuchter reageerd valt er ook nog eens weinig te protesteren. Alhoewel jij je natuurlijk van binnen op zat te vreten, hoe je hem nu zover moest krijgen.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat hij zo zelfstandig zijn eigen weg heeft gevold. En dat traantje, was een heel trots traantje! Hij heeft het wel mooi even gedaan!
En idd ook een 'pubernormaal' gedrag ;-).
Liefs
Die Brian is een gozer naar mijn hart. dat gezeur van die moeders ook altijd. Wij mannen lossen dat zelf wel. Poeh he!
BeantwoordenVerwijderenHihi...René, zo had ik het ook nog niet gezien. Idd...moeders kunnen ook zo onwijs zeuren! ;)
BeantwoordenVerwijderen