Koud en met kippenvel Een charmant jasje
Blik op oneindig eindig
laat ik me mee voeren
door de lange gangen.
Opkomende herinneringen
veeg ik driftig weg.
Verdorie ik wil niet
er lijkt geen weg terug.
er lijkt geen weg terug.
Ik trek een lelijke grimas
onder het blauwe laken.
Niemand die het ziet.
Een naald, scherpe pijn
en daarna niets.
Geruststellende woorden
volgen aandachtig het scherm.
De katheter kruipt door mijn lijf
contrast kleurt mijn aderen
warmte naar mijn hoofd.
Vluchtige lippen op de mijne
dapper meisje, ik grijns.
Vijf uur staren naar het plafond.
Mijn rug protesteert
het brein vol gedachtesprongen.
Dag dag
De waarheid wacht ...
JÍJ BÉNT GEVOÉL! lieve meid...zoals jij je gevoelens kan omschrijven...ik krijg er kippenvel van...
BeantwoordenVerwijderenLiefs, dikke knuffel XXX
Volledig met Marian eens. Geen woorden.....
BeantwoordenVerwijderenxxxLiefs Lilian
Je moet het maar kunnen,zo'n vervelend onderzoek zo prachtig beschrijven! ;-)
BeantwoordenVerwijderenOnvoorstelbaar Anita hoe jij jouw gevoelens weergeeft in dit gedicht. Dit zou niets voor Albert zijn, die ziet er al tegen op als hij bloed moet laten afnemen i.v.m. zijn diabeet zijn op latere leeftijd. Ik ga je een goed weekend toewensen. Eindelijk droog en wat betere temperaturen. Geniet ervan. Ga ik ook doen.
BeantwoordenVerwijderenSalu2
Mara
Het blijft altijd spannend, maar als je toevallig een team treft met een beetje humor waar ik als Amsterdammer ook niet vies van ben, dan valt het wel mee vind ik.
BeantwoordenVerwijderenZo mocht ik de laatste keer een zelfde onderzoek ondergaan in het Rotterdamse Erasmus. Omdat ik Rotterdammers 'hoog' heb zitten(gek he als Amsterdammer) voelde ik mij veilig in handen van een Rotterdamse arts radioloog die het onderzoek deed.
"Hoe is het met het voetbal in Amsterdam en met Ajax?" vroeg hij. Nu heb ik niets met voetbal en ook niet met Ajax dus ik vroeg hem of mijn antwoord nog consequenties zou hebben voor het verloop van het onderzoek. De man barstte in lachen uit en zei: "Daar zeg je zo wat. ben je voor Ajax?", ik antwoordde van niet en de kwinkslagen voer Amsterdam, Rotterdam gingen over en weer. Tot het moment daar kwam dat de verpleegkundige met de vuist de ontstane opening in de ader moest dichtdrukken. De stemming was top en waar ik nerveus voor was was ik eigenlijk alweer vergeten. Terwijl de verpleegkundigde wat meer gewicht in de schaal legde om de opening te sluiten ging de arts/radioloog weg, maar niet zonder te zeggen: " Als die Amsterdammer bij ons in de Jordaan gaat zingen laat je maar wat eerder los hoor!".
Ik kwam niet meer bij en dit onderzoek zo een beetje voor de 6e keer ondergaand, ging deze wel erg van leien dakje. Het was gewoon gezellig.
Jij hebt je gevoelens mooie verwoord vriendin, maar jij bent een kanjer dus dat kan ook niet anders. Ben trots op je.
René
Bedankt voor jullie lieve reactie's.
BeantwoordenVerwijderenRene, mooi verhaal!
Het onderzoek is niet leuk maar idd te doen.
De uitslag is het meest spannende
"ik wil niet" = eigenlijk ik wil het niet weten
En ook weer WEL !!! Snappen jullie het nog hihi :-) ?!
Dat heb je weer prachtig onder woorden gebracht Anita. Maar wat dat betreft zijn we op jouw blog al aardig verwend. Want jij weet van elke belevenis of onderwerp een goed verhaal of een mooi gedicht te maken.
BeantwoordenVerwijderenEn ik snap jouw "ik wil niet/ik wil wel".
Dikke kus voor jou!
Ik snap het wel hoor Anita. We initiëren zelf dit soort onderzoeken en dat is iets anders dan dat het deel uitmaakt van een diagnose die door artsen wordt geïnitieerd.
BeantwoordenVerwijderenLieve Anita,
BeantwoordenVerwijderenHoe treffend....als geen ander dat kan.....
@René...blij dat ik R'damse ben :-)!
xxF
Wat een mooi gedicht Anita!!
BeantwoordenVerwijderenZo mooi onder woorden gebracht.
En ja..ik snap het 'ik wil het niet'.
Liefs