Dat gaat naar Den Bosch toe ...

Op 12 september was mijn vriendin Nina jarig. Het heeft heel wat hoofdbrekers gekost om voor haar een passend cadeau te vinden. Het moest iets zijn voor haar maar eigenlijk ook iets voor ons samen. Nina is namelijk naast het feit dat ze een heel lief, gek en mal mens is moeder van drie geweldige jongens. Alle drie hebben ze echter evenals onze zoon autisme. Dat dit de nodige energie vraagt behoeft geen uitleg. Ineens een helder moment: een Nachtje Weg
(twee dagen) zonder man en kids. Gewoon even verstand op nul en saampies genieten.
Dat moest het gaan worden. Dit komt er namelijk veel te weinig van als je in een dergelijke gezinssituatie zit. Nien kon het waarderen en haar Janneman kon haar taken wel even overnemen en die van mij: no problem die redt zich als het moet ook prima.

Vrijdag was het zover: "dat gaat naar Den Bosch toe zoete lieve Gerritje".  We gaan naar de stad van Jheronimus Bosch. De meest gastvrije stad van 2010 en hebben er zin in.
Het is een droge dag en zodra we zijn gearriveerd duiken we in de eerste de beste koffieshop. Daar zitten we dan zomaar op een doordeweekse dag met ons tweetjes. We voelen ons bijna ontaarde moeders maar weten wel beter. Gewoon de boel de boel en een beetje aandacht voor ons zelf !!!


Winkel in en winkel uit. We koffieleuten er op los en kletsen helemaal bij. We leren elkaar nog een ietsie pietsie beter kennen. Dit soort dingen moet een mens veel vaker doen. Misschien is het ons verantwoordelijkheidsgevoel?!
We overnachten in Vught en vinden daar ’s avonds een bistro waar ze bijna letterlijk met de benen uithangen. Een goed teken. Nien vergeet haar dokter Frank en ik mijn calorieteller :-)
We laten alles de revue passeren en hebben buitengewoon goed gegeten en gedronken. De tia maria (geserveerd in limonadeglas) met slagroom was iets te uitbundig. Dit mens moet namelijk ook nog rijden hihi

Zaterdagochtend na een uitgebreid ontbijt richting stad. Eerst even langs een goede bakker om Bosche bollen in te slaan voor het thuisfront. Jaah we zijn ze echt niet vergeten !!!
Dan is het wachten op mijn hele lieve vriendin Marian die ons vandaag gezelschap komt houden. Ze heeft vertraging met de trein vanwege een hele veestapel die het spoor blokkeert. Uiteindelijk zijn we alledrie tegelijk op het station en kunnen we elkaar eindelijk in de armen sluiten !!!
LEUK LEUK LEUK

Koffieteuten met een lekkere bosche bol en dan een erg nat Den Bosch onveilig maken.
Vanwege het stormachtige en natte weer weinig van de culturele zaken van ‘s-Hertogenbosch meegekregen. We moeten hiervoor echt nog eens terug.

's Avonds uitgebreid en heerlijk gegeten in een erg knus restaurant en in fantastisch gezelschap. Helaas gaan alle leuke dingen veel te snel voorbij en is het tijd om afscheid te nemen.
Euh maar niet voor lang !!!!! Nien woont bijna om het hoekie maar Marian: jou kan ik echt niet zo lang missen ;-) Vandaag nog even nagenieten …

                                       THANK YOU THAT YOU ARE MY FRIENDS !!!