In memoriam Wim van Essen

Lieve Wim, als modern mens verkondigde jij je boodschap ook via het internet.
Omdat waarschijnlijk niemand een afscheid schrijft op je zo geliefde website doe ik het hier en op mijn manier.

Het is 23 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst hebben ontmoet: in Lourdes.
Allebei op zoek naar de essentie van het leven. Zoekend naar antwoorden op onze vragen, twijfels en onzekerheden. Ik herinner me vooral je brief een paar dagen na thuiskomst.
Het was het begin van een hele bijzondere en jarenlange vriendschap.

Wat hebben we veel gedeeld, gelachen maar ook af en toe een traantje weggepinkt. Op een gegeven moment verhuisde je van de St. Jan de Doper in Wierden naar de H Petrus en Paulus in Hengevelde. Eindelijk je eigen plek onder de zon. De bovenverdieping van de pastorie moest worden ingericht. Her en der werden spulletjes bij elkaar gesprokkeld. Als beginnend pastor is het niet bepaald een vetpot. Het samen schuren en schilderen op zolder. Je herkenbare bulderende lach. Neuh echt handig was je niet haha Het bitterballetje, hapje en drankje na afloop. Al-tijd in voor gezelligheid !!!

In stilte samen luisteren naar de gospels van Elvis. Wat bedoelde hij, wat was zijn boodschap. De vele diepgaande gesprekken. De preken die je me eerst liet lezen. “Wat vind jij ervan ?!” Dichtbij de mens, een luisterend oor en oog voor ieder die op je pad kwam. De bijdrage die ik voor je eindscriptie mocht schrijven. Zoveel van je geleerd en jij ook een beetje van mij.
Onze wandelingen door de bossen. De bezoekjes aan je broer die vanwege een verstandelijke beperking in een instelling woonde. Het kopen van je spijkerbroek en het lekkere dure luchtje dat niet iedereen kon waarderen  ;-)  Je no-nonsens mentaliteit. Sinterklaas "vieren" en de kerstboom versieren. Dit met van die afschuwelijke gekleurde (disco)lampjes die je van mijn moeder kreeg. Wij kregen thuis eindelijk blanke maar jij hield van kleur en vond ze zo mooi !!!
De vele kerststallen die we bezochten, een kazuifel uitzoeken, het bezoek aan de zusters van Julie Postel. De hoogtepunten waren natuurlijk de diakenwijding en de priesterwijding.
Eindelijk getrouwd met de kerk. En wij, wij werden in het echt verbonden door jou, zo speciaal !!!

Onze levens liepen uiteen en op een geheel andere wijze. Ieder druk met zijn eigen roeping.
Je verhuisde een aantal keren maar we verloren elkaar ondanks de afstand niet uit het oog.
Een kaartje, brief, telefoon, bezoekje en de vele mailtjes. We bleven op de hoogte van elkaars reilen en zeilen.

In 2008 werd je ernstig ziek. Boven wonder krabbelde je heel langzaam omhoog uit dat hele diepe en soms eenzame dal. Het geloof en vertrouwen in de Heer en daarmee ook je eigen wilskracht gaven je vleugels. Op weg naar herstel ging het roer van je eet- en leefpatroon helemaal om. Je wist uit je hoofd hoeveel calorieën er in welke levensmiddelen zaten. Hoeveel vetten en hoeveel koolhydraten. Ik durfde zowaar bijna geen hap meer te nemen haha
Eind vorig jaar was ik weer eens een echte hele dag UIT bij je. Uitgebreid bijkletsen, gedachten uitwisselen, samen eten. Het was zo vertrouwd en zo als vanouds. Ook de zorgen en angst om je eigen gezondheid werden uitgesproken. Inmiddels letterlijk en figuurlijk een ander mens geworden was daarmee de kous niet af. Het was een reden om alert te zijn en te blijven en je
hart(falen) een blijvende onzekere factor. Met een Mariabeeld onder mijn armen keerde ik huiswaarts. Maria had voor ons beiden namelijk een hele speciale betekenis. Het herstel verliep daarna voorspoedig en op 1 september 2010 werd je benoemd tot pastor van de Verrijzenisparochie. Als "nieuw" mens vol enthousiasme begonnen aan een nieuwe start.

Op 27 september ben je geheel plotseling overleden …… Ongeloof en verbijstering !!!
STILTE

Lieve Wim, je hebt zoveel over rouw geschreven en nu rouwen wij om jou. Dit verlies treft vele mensen die op je levensweg zijn gekomen. Je voelde liefde, warmte en verbondenheid met vooral die mensen die het niet zo hebben getroffen. Met groepen in de samenleving die niet zo in tel waren. Je was modern en ruimdenkend en beleefde met open vizier en op geheel eigen wijze het geloof. Stiekem heb ik je op bepaalde momenten wel eens met Don Camillo vergeleken. Bevlogen, grappig, warm en diep van binnen met nog wat (kwa)jongensstreken.
Als het nodig mocht zijn ging je zelfs met een zwaailicht op (ik moest daar altijd om lachen) naar een doodzieke parochiaan om nog op tijd te zijn om het laatste sacrament toe te kunnen dienen.
Dat is LIEFDE voor de mens !!!
Je heengaan is veel te vroeg en voor velen, niet te vergeten de katholieke kerk, een groot gemis.

Nog vaak zal ik aan je wijze woorden denken en meenemen op mijn verdere reis hier op aarde. Al je teksten, gedichten, de mapjes die je voor me hebt gemaakt, muziek, de brieven en niet te vergeten je boek “Tastend naar het licht” dat in mei jl is verschenen, zal ik blijven koesteren.

Verdrietig maar vooral met ontzettend veel mooie herinneringen blijf ik aan je denken. Voor altijd een speciaal plekje in mijn hart !!!

Dag lieve vriend van me,
houd daar boven een oogje op ons hier beneden.
Rust in Vrede

Mijn gedachten gaan uit naar zijn moeder en broer en allen die hem zo lief waren STERKTE

Eric Clapton - Tears in heaven   http://www.youtube.com/watch?v=AscPOozwYA8
Clouseau - Afscheid van een vriend    http://www.youtube.com/watch?v=lVexlnUT2Aw