Together we are strong

Even in vogelvlucht: in januari 2007 is bij Rudi melanoomkanker (de meest kwaadaardige vorm van huidkanker) ontdekt. In september van datzelfde jaar uitzaaiingen in de lymfeklieren in zijn l.oksel waarna een algeheel okselkliertoilet volgde. Hij kwam in aanmerking voor een experimentele immunotherapie (dendritische celvaccinaties) in het UMC St.Radboud in Nijmegen waar hij met tussen periodes bijna 1 ½ jaar mee bezig is geweest. Op hoop van zegen !!! En volgens de kids "dat die soldatenmannetjes de aanval maar zouden openen".
De strijd aan zouden gaan tegen elke verdwaalde melanoomcel.

Ondanks alle onzekerheid, angst en verdriet hebben we ons leventje telkens weer zo snel mogelijk opgepakt. Rudi vertrok destijds met de drain nog in zijn oksel richting kantoor en kon nauwelijks wachten om op zijn racefiets te stappen. Alles moest doorgaan en alles ging ook door !!! Toch voelde het alsof het kankerspook altijd op de loer lag om op elk willekeurig moment genadeloos toe te slaan. Het was bijna als hijgen in onze nek.

En het kankerspook heeft wederom toegeslagen: genadeloos en hard !!!
Op het moment dat je de uitslag hoort is het alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen. Drijfzand waarin je elkaar vast moet grijpen om niet onder te gaan. Ons gevoel heeft ons niet in de steek gelaten. Waar we zo bang voor waren is helaas bittere waarheid geworden.
In een achtbaan vol emoties hebben we de afgelopen dagen door gebracht en deze schieten echt alle kanten uit !!! Het is zo onwerkelijk ... Rudi voelt zich goed en heeft nergens last van.

Ik ben ontzettend trots op mijn allerliefste die dinsdagmiddag "gewoon" richting kantoor is vertrokken om de eerste moeilijke confrontatie met zijn collega’s aan te gaan. Woensdag en donderdag is hij gaan werken voor de nodige afleiding en om nog wat zaken af te handelen / regelen. Woensdagavond zoals altijd met Frank en Brigitte naar de schaatsbaan in Enschede. Hij kwam thuis en riep enthousiast: “ik vloog over het ijs” !!! Onbegrijpelijk toch ?!
Vanochtend is hij zoals elke zondagochtend met zijn wielervrienden in de bossen gaan mountainbiken. Voor die extra energiestoot en dat teamspirit gevoel. Zo ontzettend belangrijk ....

Morgen gaan we richting het UMC St.Radboud voor de 1e chemokuur. We laten het allemaal maar over ons heen komen. Onze LIEFDE voor elkaar, en voor de kids voor wie dit allemaal nog nauwelijks te bevatten is, geeft ons vleugels. We voelen ons gedragen en gesteund door heel veel lieve mensen om ons heen. Blijf dat vooral doen !!!!! TOGETHER WE ARE STRONG