Chemokuur nr. 8

Op het moment dat ik dit type zit ik naast het bed van manlief. Het was op het randje wat de bloedwaarden betreft maar de DTIC druppelt inmiddels in een eentonig ritme door het infuus. Chemokuur nummer 8 maakt zijn entree.

Links en rechts horen we mensen met ieder een eigen verhaal. Herkenning, teleurstelling maar ook hoop en vertrouwen. Ondertussen ben ik aan het denken en observeren:


In al die tijd dat we hier in het UMC St. Radboud lopen is me één ding duidelijk geworden. Kanker heeft helemaal niks met winnen of overwinnen te maken. Het is iets wat je moet ondergaan. Genezen van kanker is volgens mij gewoon een kwestie van geluk hebben.
De onderzoekers, de artsen, KWF kankerbestrijding en al haar donateurs dat zijn mensen die herstel mede mogelijk maken. Waarom de ene mens dat geluk wél heeft of krijgt en de ander niet daar zullen we nooit antwoord op krijgen. Wat ons betreft: we go for it !!!

De vader van Rudi heeft donderdag slecht nieuws gekregen.
Hij heeft longvlieskanker (asbestkanker) en is vanochtend opgenomen in het ziekenhuis.