Een vijgenboom

Onze tuin moet moet nog even wachten op een volledige reorganisatie. Het staat al twee jaar op ons lijstje en ook dit jaar schiet het er bij in. Al dat gedoe: we hebben er helemaal geen zin in.
En de tuin: eigenlijk kán die ook echt nog wel !!!

Om de tuin wat op te leuken ben ik gisteren met José, mijn zus, naar een groot tuincentrum geweest. We hebben nog een hele grote buitenpot en die ga ik de komende dagen een kleurtje geven. Evenals de muur onder onze overkapping. Niet lachen ik ga het echt proberen !!! Als die brocante dames dat kunnen dan kan ik het ook ;-) In die pot moet natuurlijk iets groots want we missen wat hoogte aan de binnenmuur in onze tuin.

In het tuincentrum viel mijn oog op een hele mooie vijgenboom (Ficus Carica). Deze heeft prachtige gelobde bladeren. Wie kent het vijgeblad niet. Bekend als schaamlap (blad) op vele schilderijen en beelden van naakte mensen.

Nouh die vijgenboom kan ook best in een pot dacht ik zo en als het niet kan merken we dat te zijner tijd wel. Zuslief heeft zo haar bedenkingen of ie wel in mijn daihatsu terios past. Volgens mij moet het kunnen en

we besluiten hem gewoon mee te nemen. En natuurlijk niet alleen die boom. Meestal komen we met véél meer thuis dan de bedoeling was. Wie kent dat niet ;-) Oke na een kopje koffie met een broodje gaan we richting kassa.

Als we later met de kar voor mijn auto staan schieten we beiden spontaan in de lach. Die boom lijkt ineens wel héél erg groot of mijn auto véél kleiner dan ik dacht. De achterbank gaat naar beneden en we vergaderen even hoe we dit het beste aan kunnen pakken. Hoe we ook passen, meten en proberen: het lukt niet. Intussen liggen we na elke poging in een deuk !!!!!!
Euh … en wij niet alleen. De auto staat geparkeerd voor het raam van het tuinrestaurant. Binnen zitten mensen die alles nauwlettend volgen en minstens evenveel schik hebben dan wij.
Op een gegeven moment komt een aardige medewerkster van het restaurant naar buiten en zegt: "dit is toch wérkelijk iets voor een film" !!! Met haar hulp is het uiteindelijk gelukt om de boom languit in de auto te parkeren. De passagiersstoel naar beneden en na wat duw- en trekwerk ligt het gevaarte !!!! Oeps maar dan moet de rolstoel er nog in en oh ja zuslief wil óók nog mee. De enige mogelijkheid is dat ze bovenop de neergeklapte achterbank (achter mij) gaat zitten. Terwijl de tranen over mijn wangen biggelen van het lachen rijd ik de parkeerplaats af. José lijkt reusachtig groot en zit met haar hoofd vast tegen het dak. Ik heb het gevoel dat ik de chauffeur ben van de enige echte pausmobiel hihi In een wat langzamer tempo dan ik gewend ben rijden we richting huis. Angstvallig drempels en andere obstakels vermijdend.