zondag 27 februari 2011

Er was eens ...


Er was eens een meisje genaamd Maja uit het verre Polen wat in een roep verwoord door haar vader medische hulp in Nederland zocht.
In Polen was er weinig bekend over het complexe van het syndroom van Klippel-Trenaunay. Papa schreef een brief naar de SKTN, een patiëntenvereniging waar ik medeoprichtster en destijds secretaresse


(inmiddels bestuurslid PR & Communicatie) van ben. Binnen het bestuur werd de mogelijkheden bekeken, de bereidheidheid van artsen, de financiële middelen. We namen als kleine onbekende vereniging een sprong in het hele diepe. We haalden moeder en dochter naar Nederland en organiseerden een benefietconcert met medewerking van diverse artiesten (Marianne Weber, Arne Jansen, Frank en Mirella, De Deurzakkers enz) Ik ben niet zo goed in namen onthouden dit is niet bepaald mijn genre muziek ;-) Om zoveel mogelijk op de kosten te besparen werd besloten dat Maja en haar moeder Grazyna bij ons thuis zouden verblijven.

Het bovenstaande is inmiddels ruim 18 jaar geleden. Ik was herstellende van mijn bovenbeenamputatie en we hadden nog geen kinderen. Ruimte en mogelijkheden genoeg om mijn hele bange maar lieve lotgenootje en haar moeder naast de ziekenhuisbezoeken ook nog een fijne tijd te bezorgen. We maakten leuke uitstapjes. Het was gezellig en vooral heel bijzonder. Bijna vier weken communiceren met handen en voeten, soms met wat hulp van een tolk, veel gelachen maar ook intens meegeleefd. Een maand daarna kwamen ze voor controle en een kort verblijf terug.

We hielden contact maar op een gegeven moment verwaterde het ondanks alle goede bedoelingen. De taal was nogal een probleem. Wij kregen (via adoptie) onze kinderen die veel en extra zorg nodig hadden en er waren zoveel andere dingen waar we mee bezig waren.
We stuurden foto’s, kaartjes maar geleidelijk werd het minder. Maja bleef in onze gedachten en af en toe hoorden we een teken van leven.

Zeven jaar geleden stond dat hele jonge meisje wat inmiddels een jonge vrouw was geworden ineens op onze stoep voor wederom een logeerpartij. Bijzonder verrassend !!! Ze studeerde op dat moment psychologie en had in Polen inmiddels een onderbeenamputatie ondergaan. Het lopen met een prothese verliep gelukkig voorspoedig. Taal kan ook misverstanden oproepen en die waren er regelmatig. Op een gegeven moment vonden we het wel even goed.

Nadat bij Ruuuu-di (zoals ze hem noemt) uitzaaiingen in zijn longen zijn geconstateerd heb ik nog een korte mail gestuurd zonder reactie. Mailadressen kunnen nogal eens wijzigen.


Het bijhouden van een weblog heeft veel leuke kanten. Op 14 februari op Valentijnsdag vond ik een reactie in het engels op mijn weblog:

"Happy Valentine ;) Oh wow .... been looking for your email and somehow I found your blog! I wonder if you remember me still :) Maja from Poland!"

Wahah ze heeft me hier gevonden !!! Nou is het natuurlijk niet zo heel moeilijk om me op internet te vinden hihi

De volgende dag vond ik in mijn mailbox (gekoppeld aan Hersenspinsels) een berichtje. Mijn ogen rolden bijna uit mijn hoofd. Een heel lang bericht van Maja in het: NEDERLANDS


Na inmiddels drie cursussen in het Nederlands te hebben gevolgd vond ze het tijd om ons in onze eigen taal te benaderen. In het nederlands schrijft ze (spreken blijkt nog wat moeilijk te zijn) opvallend goed hoe het verder met haar is gegaan. Het meest verrassende komt nog:
inmiddels is ze 29 jaar en woont sinds een jaar bij onze zuiderburen (de Belgen) waar ze samenwoont met haar prins op het witte paard. Dat hele bange lieve meisje is op haar pootjes terecht gekomen !!!!

We blijven gezellig in het nederlands contact houden en wie weet zien we elkaar binnenkort ook nog eens live ;-) This makes me happy !!!

http://www.sktn.eu/

19 opmerkingen:

  1. Wat een leuk verhaal.
    Lieve groetjes Carine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kijk dat is nog een leuk. Dus we haalden zo'n beetje de eerste Polen naar Nederland als SKTN. Ik voel mij er niet eens schuldig over omdat het een goed doel diende en ik Polen in het algemeen hoog heb zitten.

    Zijne Fondag

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een geweldig verhaal!!
    Wat zou het leuk zijn elkaar nog eens LIVE te zien!
    LIFE IS FULL OF SURPRISES!!

    X-X-X

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeetje Aniet, wat een kippenvel-verhaal weer! En wat fijn om via je blog toch weer in contact te komen met Maja. Hoe bijzonder ook haar verhaal en dat ze dan nu haar prins heeft gevonden in België. Zo zie je maar weer dat er voor de liefde geen grenzen zijn. Niet voor de naastenliefde zoals er bij de SKTN volop was en waardoor Maja naar Nederland kon komen. En ook geen grenzen voor de grote liefde op het witte paard! Wel hardstikke mooi dat je nu in het Nederlands kunt schrijven met haar, dat zal het onderhouden van de contacten een stuk makkelijker maken. Leuk hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo bijzonder!
    En dank voor je lieve felicitatie op mijn blog.
    Fijne week
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo zie je maar weer wat is de wereld toch klein , dat Maja nu in ons buurland woont .
    Wat geweldig dat ze nu in Nederlands kan schrijven dat voorkomt misverstanden !!!

    Leuk plaatje van dat grote boek ,dit verhaal lijkt zo uit dit boek geplukt , echt heel leuk !!
    Groetjes Jannie Wild

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nou zeg, of dat bijzonder is! Wat geweldig, dat ze je hier heeft gevonden en je in het Nederlands heeft gemaild! Daar vloeit vast nog wel en leuke ontmoeting uit;-)

    Heerlijk, zulke verassingen!
    Ik hoop dat het mailcontact jullie in ieder geval weer dichter bijelkaar zal brengen.
    Jullie hebben een boel bij te kletsen.

    Gezellige avond!
    Liefs van mij Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat bijzonder en wat fijn dat Maja jou weer heeft gevonden!

    Liefs,
    Franca

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hartstikke leuk verhaal. Kan me haast niet voorstellen dat zoiets echt gebeurt. Maar zo zie je maar weer. DE WONDEREN ZIJN DE WERELD NOG NIET UIT.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een bijzonder mooi verhaal...en dat jullie elkaar via het www weer hebben gevonden is super. Lieve groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een bijzonder verhaal! Het zal jullie goed doen dat ze via internet toch weer gezocht heeft en het feit dat ze de Nederlandse taal nu kan schrijven, geeft ook meer mogelijkheden tot communicatie!

    Ik ben benieuwd naar het vervolg! Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wauw, bijzonder verhaal zeg. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat..
    Kijk je even op mijn blog? Heb een verrassing voor je.
    Lieve groet Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Jij ook zag ik vanavond bij Renny.....bofbips !! hahaahhahaah!!....xxx...xxx...xxx..

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoi Anita, naar aanleiding van je reactie ben ik ff wezen struinen op jouw/jullie blog. Een kop koffie en meelezen kun je beter vervangen een kan koffie en een leeg hoofd. Er staat zoveel op!!
    Ik zal af-en-toe langskomen om te kijken hoe het met Rudy gaat. Ik heb een aantal heel herkenbare teksten gezien 'leeg hoofd' 'doodmoe waarvan?' 'geen bezoek' enzovoort.
    Kiezen voor je partner en gezin!! Dat is het. De rest kan, moet en zal af en toe wachten. Jullie ook sterkte in je strijd tegen de draak!
    Groet, Tienco

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ja wat een verhaal weer. En dan na zoveel jaren duikt ze op bij onze zuiderburen. Wie had dat kunnen denken. En dan die foto! Ze is niets veranderd alleen wat ouder geworden. Net als wij!!
    Fijn dat we in een digitaal tijdperk leven en zo er bijna geen grenzen meer zijn.

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hée lieve aniet!

    Wat een mooi verhaal!! En het geeft toch ook maar even aan dat jullie geweldige mensen zijn!! 'Zomaar' even 2 mensen in huis nemen zodat ze medische zorg konden krijgen! WAUW! Ik hoop dat jullie elkaar nog een keer zullen ontmoeten!!

    Ik heb al een tijdje niks van me laten horen!! Beetje druk,druk! En voor een tijdje terug had ik een heel lang bericht getypt hier en toen viel alles uit, en was het bericht weg!! Ik baalde daar zo van, dat ik de computer ook maar heb uitgedaan... Haha. Erg he?

    Ik heb nog gelezen dat Rudi de laatste chemo 'goed' heeft doorstaan! En dat de langere tijd tussen beide chemo's toch nog een voordeel heeft gehad.

    Hoe is het nu met jullie? Ik hoop dat het naar alle omstandigheden goed gaat, hoewel ik de laatste tijd niet veel heb laten horen heb ik wel regelmatig aan jullie gedacht hoor!

    Een hele dikke knuffel en liefs uit Appingedam!

    BeantwoordenVerwijderen

Wat leuk dat je hier op het blog mee komt lezen. Laat je ook even een berichtje achter ... Dank je wel :-)